Page 32 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 32
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
่
ุ
“นั่นสินะ ฉันก็ได้รับการยืนยันตัวตนแล้วเหมือนกัน แกคงยังไม่ได้ยืนยันล่ะสิ”
“แต่ก็เป็นแค่เลขาฯ ไม่ใช่เหรอ อย่าอวดดีไปหน่อยเลย”
ั
ทะเลาะกันอีกแล้ว กลับดีกว่ามงเน่ย คโรคิดอย่างนนเพราะสงหรณ์ว่าจะต้องเป็น
้
้
ั
ั
ี
ุ
เรื่องวุ่นวายขึ้นมาแน่
และเขาก็ได้รู้ว่าลางสังหรณ์นั้นถูกต้องในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
“มีใครอยู่หรือเปล่า”
ั
ี
เสียงน้นฟังดูเยือกเย็น ไม่มีท่าทีหงุดหงิดกับผู้บุกรุกน่าสงสัยคนน้เลย เงาร่าง
ั
มนุษย์ค่อยๆ ปรากฏชัดข้นจากอีกฟากของประตู ด้านหลังเงาน้นมีอีกสองเงาตามมาด้วย
ึ
คุโรรู้สึกตึงเครียดมากเสียจนกอดรองเท้าที่ถือเอาไว้แน่น
“อะ เอ่อ”
“นายเป็นใคร เข้ามาจากทางไหน”
คุณน่นแหละ คุโรอยากจะพูดออกไปอย่างน้นแต่ค�าพูดกลับเงียบหายไปหมด
ั
ั
เป็นเพราะภาพของผู้ชายที่โผล่มาไม่ใช่แบบที่เขาคาดคิดมาก่อน
ี
ั
ี
ี
เจ้าของเสียงเยือกเย็นท่ปรากฏตัวออกมาเป็นคร้งแรกมีรูปลักษณ์ท่เน้ยบและ
สง่างามจนสะกดสายตา อายุคงราวๆ สามสิบป สวมแว่นตากรอบสีแดงดูมีสไตล์
�
เขามีเส้นผมสีน้าตาลอ่อนเหลือบเทา ไม่แน่ใจว่าเป็นสีท่ย้อมมาหรือเป็นสีตาม
ี
ธรรมชาติ สีตาและผิวพรรณเองก็เป็นสีโทนอ่อนไปทั้งหมด
ไม่มีทั้งหูและหาง ดังนั้นคงเป็นมนุษย์ ใบหน้าหล่อเหลาและงดงามดูสูงส่ง ทว่า
แววตากลับแฝงไปด้วยรังสีอันตรายไม่น่าไว้ใจ
ั
รูปร่างสูงโปร่ง ร่างกายต้งแต่ล�าคอลงมาก็ดูสมส่วน ผิวขาวเนียนเรียบราวกับรูป
สลักหินอ่อน มีกล้ามเนื้อแน่นอย่างคนที่ออกก�าลังกายสม�่าเสมอ
ั
ต้งแต่หัวจดเท้า...หรือแม้กระท่งส่งท่อยู่ตรงหว่างขา...ล้วนสมเป็นลูกผู้ชายอย่าง
ั
ี
ิ
ไร้ที่ติ
28
