Page 37 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 37

KONAKA DAIZU


                  “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าอะไรท�าให้นายคิดแบบนั้น แต่นายจะเข้ามาในห้องนี้ได้ก็ต่อ

                  ี
             ่
             ื
               ั
                              ั
           เมอฉนเรยกมา ระหว่างฉนกบนาย เราเป็นแค่ประธานกบเลขาฯ ไม่มากไม่น้อยไปกว่า
                                ั
                                                     ั
           นั้น แม้ว่านับแต่นี้ไปจะเป็นคนแปลกหน้าโดยสมบูรณ์แล้วก็เถอะนะ”
                  ออกไปได้แล้ว ชายร่างเปลือยพูดด้วยน�้าเสียงเย็นชาพลางชี้ไปที่โถงทางเข้า
                  คุโรมองคนท้งคู่เถียงกันอย่างตกตะลึงอยู่เช่นเดิม ดูเหมือนว่าคุณเนโกะยานางิท ี ่
                           ั
                            ี
                                                    ี
           เป็นเลขาฯ จะเข้ามาท่น่โดยพลการ ประจวบเหมาะกับท่ชายร่างเปลือยพาชายหนุ่มชาว
                             ี
           มนุษย์มาที่ห้องนี้พอดี...นั่นคงเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา
                  แล้วที่นี่ก็คือบ้านของชายร่างเปลือย เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร
                  “ถ้าไม่ออกไปภายในสิบวินาที ฉันจะเรียกต�ารวจ”

                  คุณเนโกะยานางิมองเขาทั้งน�้าตาแต่ชายร่างเปลือยก็ไม่แยแส เมื่อเห็นว่าถึงพูด
           อะไรไปมากกว่าน้ก็ไม่มีประโยชน์ คุณเนโกะยานางิจึงว่งหายเข้าไปในห้องอีกคร้งเพ่อหยบ
                        ี
                                                  ิ
                                                                    ั
                                                                       ื
                                                                          ิ
           กระเปาท�างานกับเสื้อผ้าที่เหลือก่อนจะออกจากที่นี่ไป
                  “จ�าไว้เลยนะ”
                  เขาทิ้งท้ายอย่างคาดโทษ หูคุโรสั่นระริกและลู่ลงด้วยเสียงตะโกนขู่ของชายหนุ่ม

           ท่าทางขี้กลัวคนนั้น แต่ชายร่างเปลือยไม่แสดงอาการใดๆ เลยแม้แต่น้อย
                  “เอาละ”

                  พอหนุ่มหล่อทั้งสองคนออกไป ชายร่างเปลือยก็ถอนหายใจออกมาอย่างสดชื่น

           แล้วหันกลับมาหาคุโร
                  “อะ เอ่อ”

                  “เร็วกว่าก�าหนดการไปหนึ่งวัน แถมพิกัดยังผิดพลาดเสียด้วย”

                         ี
                  ถึงตอนน้จะหันหน้ามาทางคุโร แต่ดูเหมือนเขาจะพูดกับตัวเองเสียมากกว่า กว่า
           จะรู้ว่าจริงๆ แล้วเป็นถ้อยค�าท่พูดกับประตูด้านหลังก็ตอนท่เขาย่นมือออกไปลูบลูกบิด
                                  ี
                                                           ื
                                                        ี
           ประตูอย่างรักใคร่ด้วยรอยยิ้ม

                                          33
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42