Page 40 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 40

หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
                             ุ
                                   ่

                  “...สรุปว่าส�าเร็จหรือไม่ส�าเร็จครับ”

                  “แน่นอนว่าต้องส�าเร็จสิ เพราะแม้ว่าพิกัดจะผิดพลาด แต่การเช่อมมิติก็ส�าเร็จ
                                                                 ื
           ตามเปาหมายไงล่ะ”

                  ชายคนนั้นเอ่ยพลางยืดอก จากนั้นจึงมองมาที่คุโรเป็นครั้งแรก เพราะที่ผ่านมา

           จนกระทั่งตอนนี้เขาเอาแต่สนใจเรื่องประตูอย่างเดียวและยังไม่เคยสบตาคุโรเลย
                                       ี
                  “ฉันยังไม่ได้เปิดเผยงานวิจัยน้กับใคร เป็นงานวิจัยลับสุดยอดท่มีแค่ฉันท่รู้ หาก
                                                                      ี
                                                               ี
                                                 ี
           ประสบความส�าเร็จ มันจะกลายเป็นนวัตกรรมท่เปล่ยนแปลงธุรกิจขนส่งของโลกใบน้ แต่
                                              ี
                                                                        ี
           นายดันรู้เข้าซะแล้ว ทีนี้ฉันจะท�ายังไงดี”
                  ว่าจบสายตาคมปลาบก็จับจ้องมาที่คุโร เขาตัวแข็งทื่อ
                  ...โดนเก็บแน่
                                                                ั
                  เพราะไม่รู้ว่าชายตรงหน้าก�าลังคิดอะไรอยู่ในใจ ความคิดเช่นน้นจึงแล่นเข้ามา
           ในหัว ใบหูของเขาลู่พับไปด้านหลัง หางห้อยตกลง
                  โครกคราก...ทันใดนั้นเสียงทองรองของชายคนนั้นก็ดังขึ้น ภายในร้านเงียบสงัด
                                          ้
                                       ้
           ยิ่งท�าให้ได้ยินเสียงนั้นชัดเจน

                  “หิวซะแล้วสิ”
                  ชายคนนั้นพูดพลางลูบท้องอย่างนึกขึ้นได้ เขาหันไปมองรอบๆ ร้าน

                  “ที่นี่เป็นร้านอาหารสินะ ดีเลย หาอะไรให้ฉันกินหน่อย”

                                                             ั
                                                               ี
                                                                      ้
                                                                      ี
                           ้
                           ึ
                      ี
                       ู
                  เก้าอ้ถกยกขนวางบนโตะเรียบร้อย ใครเห็นก็คงเข้าใจได้ทนทว่าตอนนร้านปิด
           แล้ว แต่ท่าทางว่าเขาจะไม่สนใจ เขาเริ่มเดินเตาะแตะภายในร้านด้วยเท้าเปล่า หาที่นั่งที่
           ถูกใจและยกเก้าอี้ลงจากโตะด้วยตัวเอง
                  “ขออะไรท่มีคาร์โบไฮเดรตน้อยๆ เน้อสัตว์เยอะๆ ฉันไม่ชอบกินผัก โดยเฉพาะ
                                            ื
                         ี
           แคร์รอตสุก เกลียดมาก เพราะง้นขออะไรท่ไม่มีรสชาติแบบน้น แล้วก็ขอไวน์กับโคล่าด้วย
                                   ั
                                                       ั
                                          ี
           นะ”
                                          36
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45