Page 36 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 36
หน่มหมาปาคือของหวานของท่านประธาน
ุ
่
แล้วหมุนตัวกลับหลังหัน
“พวกนายออกไปจากที่นี่ก่อน เดี๋ยวนี้เลย”
เขาพูดกับชายหนุ่มอีกสองคน คนที่เป็นมนุษย์จึงร้องถามขึ้นมาว่า “เอ ผมด้วย
เหรอ?”
“ทั้งสองคนนั่นแหละ ฉันมีเรื่องต้องท�า”
ทันทีที่เขาพูดจบ ชายหนุ่มทั้งสองก็หันมามองค้อนใส่คุโรพร้อมกัน
ี
“อย่ามาล้อเล่นนะ ชวนคนอ่นมาท่ห้องแล้วก็ไล่กลับแบบน้น่ะเหรอ? แถมยังไม่
ี
ื
บอกกันสักค�าว่าจะมีผู้ชายคนอื่นอีกตั้งสองคน”
ื
ชายหนุ่มชาวมนุษย์เอ่ย “ไม่อยากจะเช่อเลย” เขาพูดพลางเตะก�าแพง ไหล่ส่น
ั
ด้วยความโกรธขณะเดินไปยังโถงทางเข้า
“ไม่ต้องเรียกผมมาอีกแล้วนะ คนบ้า”
ตบท้ายด้วยการชูนิ้วกลางพร้อมค�าสบถก่อนเดินออกจากประตูไป
“นายด้วย เนโกะยานางิคุง ไปได้แล้ว นายถูกไล่ออก”
ี
ึ
ี
ผู้ชายร่างเปลือยพูดกับชายหนุ่มมนุษย์คร่งแมวท่ยังยืนน่งอยู่ เขาท่ถูกเรียกว่า
ิ
เนโกะยานางิกอดเสื้อผ้าเอาไว้แนบอกด้วยสีหน้าตึงเครียด
ื
ื
“ไม่จริงน่า...พาผู้ชายคนอ่นมาด้วยไม่พอ อยู่ๆ ยังมาพูดเร่องโหดร้ายแบบน้น
ั
อีก”
ี
ื
“โหดร้ายเหรอ? น่มันบ้านฉัน ฉันจะพาใครมามันก็เร่องของฉันไม่ใช่หรือไง แล้ว
อีกอย่าง ฉันจ�าไม่เห็นได้เลยว่าเรียกนายมาด้วย ท�าไมถึงเข้ามาตามอ�าเภอใจล่ะ? ท่ให้
ี
ี
ื
กุญแจส�ารองไปไม่ได้หมายความว่านายจะเข้าออกเม่อไรก็ได้ ท่ฉันให้ก็เพราะคิดว่ามันคง
จ�าเป็นส�าหรับงานเลขาฯ ฉันว่าฉันก็พูดชัดเจนตั้งแต่แรกแล้วนะ”
ั
ี
“แต่ท่ผ่านมาผมก็เข้าออกห้องน้เป็นการส่วนตัวต้งหลายคร้งแล้ว ผมเลยคิดว่า
ี
ั
ท่านประธานอนุญาต...”
32
