Page 31 - อ่านฟรี หนุ่มหมาป่าคือของหวานของท่านประธาน
P. 31

KONAKA DAIZU


                                                         ่
                                                          ้
             ้
                                  ่
                    ่
           ไดพูดดัง แตเสียงกลับกังวานผานโถงทางเดินมาถึงตรงที่คุโรอยูดวย เสียงของคนสองคน
           ที่ทะเลาะกันเงียบลงในทันที
                  “คุณมีสิทธิ์มาพูดแบบนั้นด้วยเหรอ?”
                  “จะว่าไปแล้ว คุณก็ผิดเหมือนกันนี่”

                                          ั
                         ั
                  หลังจากน้นเสียงโหวกเหวกของท้งสองคนก็ดังข้นอีกระลอก “ชู่ เงียบๆ หน่อย!”
                                                    ึ
           ผู้ชายอีกคนจึงร้องห้ามด้วยน�้าเสียงเด็ดขาด
                  “รู้สึกเหมือนมีเสียงอะไรดังมาจากโถงทางเดิน”
                            ั
                      �
                                  �
                  จู่ๆ น้าเสียงน้นก็ทุ้มต่าและเบาลง ท�าเอาคุโรสะดุ้งโหยงแม้ว่าตัวเองจะไม่ได้ท�า
                                                         ึ
           อะไรผิด ทุกอย่างเงียบสงัดลงอีกคร้งก่อนเสียงหน่งจะกระซิบข้นมา “เอะ อะไรน่ะ ขโมย
                                     ั
                                                ึ
           เหรอ?”
                  คุโรอยากจะปิดประตูลง แต่นี่มันตู้เก็บอุปกรณ์ของเขา คงปล่อยไว้เฉยๆ ไม่ได้
                            ี
                                                    ึ
                  คุโรตัดสินใจท่จะตรวจสอบให้แน่ใจว่าเกิดอะไรข้นกันแน่ แล้วหันข้างค่อยๆ แทรก
           ตัวเข้าไปในตู้เก็บอุปกรณ์
                                                               ั
                    ื
                                                     ื
                  เม่อก้าวออกไปพ้นเขตตู้ รองเท้าก็กระทบกับพ้นไม้เสียงดังล่น คุโรจึงรีบร้อน
           ถอดรองเท้าออกทันที เขาถือรองเท้าไว้ด้วยมือท้งสองข้างขณะค่อยๆ ย่องไปยังห้อง
                                                ั
           ต้นเสียง
                  ในขณะเดียวกันดูเหมือนเจ้าของเสียงก็ก�าลังจะเดินมาตรวจสอบทางนี้เช่นกัน

                  “จริงด้วย ได้ยินแล้ว”
                  “เดี๋ยวฉันไปดูเอง พวกนายรออยู่นี่แหละ”

                  “เอ ขโมยหรือเปล่านะ?”

                  ไม่มีทางหรอก ผู้ชายเสียงต�่าว่าพลางแค่นหัวเราะออกมา
                                                               ี
                  “ฉันเป็นคนวางระบบรักษาความปลอดภัยของเพนต์เฮาส์แห่งน้ด้วยตัวเองนะ ถ้า
           ไม่มีรหัสยืนยันก็ไม่มีทางบุกเข้ามาได้หรอก”


                                          27
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36