Page 44 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 44

WingYing
                                                               WingYing




                   เม่อผู้คนเงยหน้าก็เห็นงูเหลือมยักษ์ตัวหน่งพาหล่วหนิงเฟยหายลับ
                     ื
                                                    ึ
                                                          ิ
            เข้ากลีบเมฆ








                              ื
                   งานชุมนุมหม่นส�านักของส�านักชิงอว๋น ฐานะมารของหล่วหนิงเฟย
                                                 ิ
                                                                ิ
                            ั
            ถูกเปดโปง เจ้าหอท้งห้าของส�านักชิงอว๋นมิอาจต่อกรได้ด้วยถูกแมลงพิษ เหล่า
                                           ิ
                                  ั
            มารนับร้อยโอบล้อมโจมตี ช่วเวลาเพียงครู่ก็เข่นฆ่าผู้บ�าเพ็ญพรตอย่างง่ายดาย
                                                  ี
                       ั
                                              ั
                                                            ี
            โดยมิทันให้ต้งตัว ยามตกอยู่ในช่วงวิกฤตน้นในท่สุดเสียวจู่เซ่ยสืออีแห่งส�านัก
                                           ่
                                        ี
                ๋
                      ุ
                                   ่
            ชงอวนกเร่งรดมาถง ไอกระบของเสยวจทอประกายดจสายรง ออกกระบวนท่า
                ิ
                           ึ
                                   ี
             ิ
                                                          ้
                   ็
                                                     ุ
                                                          ุ
                                           ู
            ไม่ก่ทีก็ขับผู้น�ามารให้ล่าถอยไปได้ เดิมตอนท่แน่ใจว่าได้รับชัยชนะ บุรุษผู้หน่ง
                ี
                                                ี
                                                                        ึ
            กลับปรากฏตัวขึ้นกลางโถง
                                 ั
                                              ั
                   สีหน้าของบุรุษผู้น้นแฝงด้วยความช่วร้ายสับปลับอยู่หลายส่วน ท�าให้
            ผู้คนรับรู้ได้ว่ามิใช่คนดี แล้วก็ท�าให้เซ่ยสืออีได้รับบาดเจ็บสาหัสในกระบ่เดียว
                                                                    ี
                                          ี
              ั
            ท้งยังกลายร่างเป็นงูเหลือมยักษ์ช่วยชีวิตหล่วหนิงเฟยและทะยานสู่ฟากฟาไป
                                               ิ
                                                  ็
                 ื
                                               �
                   ี
              ่
                                                            ื
                                                              ่
            เซยสออขกระบหมายจะตามไป ทวาผรวมบาเพญพรตทเหลอตางขดขวางไว      ้
                                                                 ั
              ี
                                                         ี
                                                         ่
                                          ้
                         ่
                    ี
                         ี
                                        ่
                                          ู
                                           ่
                    ่
                                           ั
            สีหน้าของเซ่ยสืออีน้นเดือดดาลบ้าคล่งจนเกือบจะท�าให้ผู้อ่นได้รับบาดเจ็บ
                             ั
                                                            ื
                      ี
                                                           ี
            ไปด้วย เคราะห์ดีท่เวลาน้เจ้าส�านักชิงอว๋นออกฌานพอดี ในท่สุดความโกลาหล
                           ี
                                           ิ
                                ี
            ครานี้จึงสงบลง
                                ้
                                                          ้
                                           ่
                                    ่
                   พองูเหลือมด�าไดรับขาวคราวลาสุดก็อดเบิกตากวางและทอดถอนใจ
                                               ั
                                 ี
            ออกมาเบาๆ ไม่ได้ ขณะท่เขาเศร้าสร้อยอยู่น้นทางด้านหลังกลับมีเสียงค�าราม
                                                                      41
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49