Page 39 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 39
º�ำàพçÞÃักพันป‚ 2
º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 2
เตรียมตัวได้ทันจึงยากที่จะต่อต้านในเวลาสั้นๆ
“เดิมทีอยากให้พวกเจ้ามีชีวิตอยู่อีกหลายวันสักหน่อย เป็นพวกเจ้าเอง
ิ
ั
ี
ี
ท่รนหาท่ตาย...!” ระหว่างท่หล่วหนิงเฟยหัวเราะอย่างบ้าคล่งก็สังหารผู้คน
ี
ั
ั
ิ
ตายคามือไปแล้วหลายคน ยามน้ดวงตาท้งสองข้างแดงฉานด่งโลหิต น้วมือ
ี
ทั้งสิบด�าเมี่ยม นี่มันคนในวิถีมารมิใช่หรือ!
ั
ิ
หล่วหนิงเฟยฝกบ�าเพ็ญจนถึงข้นหยวนอิงแล้ว ท้งยังเพ่มพลังของตน
ั
ิ
ั
ื
ด้วยการดูดซับพลังวิญญาณของผู้อ่น หากเป็นเช่นผู้บ�าเพ็ญเพียรข้นหยวนอิง
เกรงว่ายากจะจัดการเขา เจ้าหอท้งส่แห่งส�านักชิงอว๋นลอบสบตากัน เช่อมต่อ
ื
ั
ี
ิ
ิ
ื
่
ื
ลมปราณ ขณะเดียวกนก็ทะยานไปยังเบ้องหน้าเพ่อขวางทางของหลวหนิงเฟย
ั
ไว้
“รบกวนเจ้าหอทั้งหลายให้ออกมาสู้ด้วยตนเอง รุ่นหลังหวาดกลัวยิ่ง
นัก...”
“หุบปาก เจ้ามารชั่วช้า! ยังไม่รีบจับเอาไว้อีก!”
หากเจ้าหอท้งส่ลงมือพร้อมกัน หล่วหนิงเฟยย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวก
ิ
ี
ั
ั
ี
ิ
เขาแน่นอน ทว่ากลับเห็นเขาย้มเย็นยะเยือก เวลาน้นเจ้าหอหลิวอว๋นท่ปรารถนา
ิ
จะออกกระบวนท่าก่อนใครก็ต้องกดหน้าอกอย่างกะทันหัน คุกเข่าท้งสองข้าง
ั
ลงบนพ้น จากน้นเห็นเขากุมล�าคอเอาไว้ ไอโขลกอยู่หลายคราจนอาเจียนโลหิต
ั
ื
ออกมาเป็นกอง และในกองโลหิตนั้นก็มีหนอนขาวๆ ขยุกขยิกไปมา จากนั้น
โลหิตก็ทะลักออกจากทวารทั้งเจ็ดของเขาจนส่งเสียงร้องโหยหวน
เพียงพริบตาเดียวเจ้าหออีกสามคนก็ค่อยๆ คุกเข่าลงบนพื้น สีหน้า
ี
ิ
ิ
เจ็บปวดเป็นอย่างย่ง ช้หล่วหนิงเฟยพลางเอ่ยด้วยน้าเสียงส่นพร่า “จะ เจ้า
ั
�
36
