Page 49 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 49
º�ำàพçÞÃักพันป‚ 2
º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 2
ื
ิ
ื
แล้วเดินจากไป หล่วหนิงเฟยได้แต่มองพ้นอย่างว่างเปล่า ไม่รู้ว่าค�าพูดเม่อคร ู่
นี้ฟงเข้าหูบ้างหรือไม่...
งูเหลือมด�าข่เมฆบินออกมาจากคุกกลางเขา เขาแหงนหน้าข้นก็พบ
ึ
ี
เมฆด�าทะมึนลอยปกคลุมอยู่บนหัว เสียงฟาร้องค�ารามไม่ขาดสาย ลมพาย ุ
ซัดเข้าดวงหน้า
บุรษในอาภรณ์สีดาแหงนหน้ามองฟาแล้วฉกยม ตะโกนก้องไปทาง
ุ
�
ิ
ี
้
ื
ท้องนภา “ข้าเบ่อกับการเป็นขุนพลเทพเต็มทีแล้ว ท่านรีบกลับไปกราบทูล
จักรพรรดิสวรรค์เถิด สาเหตุของภัยพิบัติในใต้หล้าข้าเป็นผู้ก่อข้นเอง ความ
ึ
รับผิดชอบในการก่อกรรมนานัปการข้าจะแบกรับเอง!”
ั
ทันใดน้นฟาค�ารามกึกก้อง คร้นแล้วก็เห็นงูเหลือมยักษ์ตัวหน่งปรากฏ
ั
ึ
ั
�
กาย ความมืดปกคลุมระหว่างฟาดินโดยพลัน พายุฝนบ้าคล่งโหมกระหน่าตาม
�
ี
ั
ู
ี
มาไม่ขาดสาย ภตผร่าไห้เทพเซยนร้องระงม เหมือนกบลางร้ายยามมารสวรรค์
ถือก�าเนิดเมื่อพันปีก่อนไม่มีผิดเพี้ยน
หลังจากนั้นทั่วทั้งแดนบ�าเพ็ญเซียนอันกว้างใหญ่ต่างเล่าลือกันไปว่า
ทันทีที่หลิ่วหนิงเฟยกลับไปยังส�านักมารก็รอคอยโอกาสแล้วชิงอ�านาจมา ว่า
ึ
ั
ิ
กันว่าไม่รู้ทักษะพลังเพ่มพูนข้นมามากมายขนาดน้นภายในคืนเดียวได้อย่างไร
เพียงสะบัดแขนเสื้อหนึ่งคราก็โจมตีผู้อาวุโสหลายคนในส�านักมารจนพ่ายแพ้
ราบคาบ ไม่นานหล่วหนิงเฟยก็ได้น่งแท่นเจ้าส�านักมาร เล่าลือกันไปท่วว่าข้าง
ั
ิ
ั
ึ
ั
ั
กายผู้น�าหมู่มารน้นมีงูเหลือมยักษ์ช่วร้ายหน่งตัว ยามกลายร่างก็กลืนกินผู้คน
ั
ิ
นับร้อยได้ในค�าเดียว และคอยร่วมมือสร้างหายนะกับหล่วหนิงเฟยไปท้งใต้หล้า
้
ั
ั
ี
ุ
่
ุ
หลงงานชมนมหมนสานกพลงปราณของสานกเซยนทงหลายได้รบ
ั
ื
�
ั
ั
�
ั
46
