Page 46 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 46

ISEHARA SASARA


           เต็มที่เพื่อกอดมาซาโตะไว้ แต่อีกฝายกลับแกล้งจิ้มเอวบ้าง ใช้มือลูบตามลายบนตัวบ้าง

                  (อ๊ะ จักจี้...มันจักจี้นะ)
                  “ฉันชอบนายที่สุดจริงๆ นั่นแหละ! พวกเราต้องเป็นเพื่อนซี้กันตลอดไปเลยนะ”

                  (อืม)

                            ี
                                          ิ
                                         ี
                                                                       ื
                  ค�าว่า ‘เพ่อนซ้’ ก้องอยู่ในหัวใจท่อ่มเอมด้วยไออุ่น อาโอะเขยิบเข้าไปอีกเพ่อกอด
                         ื
           มาซาโตะแน่นๆ
                  เวลาแห่งการจากลายังมาไม่ถึง แม้หลังจากน้จะต้องอยู่ไกลกันมากกว่าเดิม แต่
                                                   ี
           ทั้งสองก็จะยังแบ่งปนความอบอุ่นให้กันและกันเสมอ
                  อาโอะคิดอย่างนั้น แม้ในใจจะรู้สึกกังวลเล็กๆ ก็ตาม



                  (วันนี้ก็สงบสุขอีกเช่นเคย ขอบคุณนะครับ)

                                                                 ึ
                                                   ิ
                                                            ึ
                  อาโอะเอ่ยในใจขณะแหงนมองดาวบนฟา หยบดอกไม้หน่งดอกซ่งเป็นส่วนของ
                                                              ี
                             ี
           คืนน้เข้าปาก ฤดูร้อนปีน้อากาศร้อนจัด ดอกไม้จึงไม่เจริญงอกงามเท่าท่ควรและลดจ�านวน
               ี
           ลงเร่อยๆ ท่ผ่านมาอาโอะเคยกินวันละสามดอก แต่ตอนน้ต้องลดเหลือวันละสองดอก
                                                       ี
               ื
                    ี
           แทน ถึงอย่างนั้นก็นับว่ายังมีเหลือเฟอ หากมันใช้ชีวิตเรียบง่ายอย่างนี้ต่อไป
                                                             ึ
                                           ี
                  แต่ละวันผ่านไปอย่างสงบสุขโดยท่ไม่มีเหตุการณ์ใดๆ เกิดข้น มาซาโตะไม่ได้มา
           ปรากฏตัวอีกเลยตลอดหนึ่งสัปดาห์ หลังจากวันที่มาแจ้งข่าวว่าอาจต้องย้ายไปอยู่สถาน
           สงเคราะห์
                  (ปานนี้มาซาโตะ...จะเป็นยังไงบ้างนะ)

                                              ั
                                           ุ
                                          ้
                                                                  ั
                                                           ่
                                                                          ื
                                                              ั
                                                        ็
                              ้
                                    ้
                                    �
                  อาโอะมดกลบเขาไปในถาทตนใชซกหวนอนพลางเปนหวง มนหลบตาพนมมอ
                        ุ
                           ั
                                      ี
                                      ่
                ้
                               ั
                                          ิ
             ู
                                                                   ี
                        ี
                        ่
           อยหนาภาพวาดทวางประดบเอาไว การอธษฐานกอนนอนใหมาซาโตะสบายด ปราศจาก
                                                ่
                                    ้
             ่
                                                       ้
           ความทุกข์ กลายเป็นกิจวัตรประจ�าวันของอาโอะในช่วงนี้ไปเสียแล้ว
                  เด็กชายก�าลังเผชิญกับความเปล่ยนแปลงคร้งใหญ่ แต่อาโอะกลับช่วยอะไรไม่ได้
                                                  ั
                                         ี
                                          43
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51