Page 42 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 42

ISEHARA SASARA


                  มนุษย์น้นเติบโตอย่างรวดเร็ว มาซาโตะเองก็เป็นหนุ่มข้นเร่อยๆ ไม่รู้ว่าจะได้เป็น
                                                            ื
                                                         ึ
                        ั
                                                         ี
                ี
                                                               ี
                        ื
                                                                      ี
           เพ่อนซ้กันไปถึงเม่อไร แต่ส�าหรับอาโอะแล้ว ขอแค่ได้อยู่อย่างน้ให้นานท่สุดเท่าท่จะทาได้
             ื
                                                                         �
           ก็พอ
                                                           ี
                  ตลอดสัปดาห์แรกของปดเทอมฤดูร้อนมาซาโตะไม่ได้มาท่บึงเลยจนอาโอะเร่มไม่
                                                                        ิ
                                                                 ี
                                                                      ั
           สบายใจ เพราะเด็กชายสัญญาว่าจะมาเล่นด้วยทันทีหลังจากปดเทอม น่เป็นคร้งแรกท ี ่
           มาซาโตะหายหน้าไปถึงหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ
                         ี
                  แต่ตอนท่เร่มลังเลว่าจะลงไปดูลาดเลาตรงแถวทางเข้าหมู่บ้านดีไหม อาโอะก็จับ
                          ิ
           กลิ่นอายของมาซาโตะได้จางๆ จึงรีบไปรอรับที่ทางขึ้นเขา
                  ครั้นเห็นเด็กชายเดินขึ้นเนินมา มันก็รีบยืนด้วยขาหลังแล้วโบกไม้โบกมือให้เช่น
           เคย มาซาโตะเงยหน้ายิ้มให้นิดๆ เห็นแล้วรู้สึกใจกระตุกด้วยความกังวล

                  เพราะมาซาโตะมีท่าทางผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าดูหม่นหมอง ไม่ค่อยร่าเริง
           ปกติเวลาเห็นอาโอะ มาซาโตะจะรีบวิ่งขึ้นมาหาทันที แต่วันนี้ไม่ท�าอย่างนั้น

                  (มาซาโตะ...!)

                  อาโอะทนรออยู่เฉยๆ ไม่ได้จึงวิ่งลงไปหาเอง
                  (มาซาโตะ ไม่เป็นไรใช่ไหม? ฉันเป็นห่วงนะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?)

                  อาโอะเงยหน้ามองด้วยจิตใจว้าวุ่น ขณะที่เด็กชายเอามือวางบนหัวมัน

                  “ขอโทษนะ อาโอะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก”
                  มาซาโตะเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่เห็นชัดว่าฝน

                  “แต่ฉันคงมาหาไม่ได้สักพัก อาทิตย์ก่อนปูล้มปวย เพิ่งเสียไปเมื่อวานซืนน่ะ”

                  “เอ๊ะ?”
                  อาโอะเคยได้ยินว่าผู้ท่เล้ยงดูมาซาโตะมาเป็นชายชราท่มีโรคประจ�าตัวเก่ยวกับ
                                                                       ี
                                                          ี
                                    ี
                                  ี
           หัวใจ ไม่นึกเลยว่าจะจากไปอย่างกะทันหันแบบนี้
                                          39
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47