Page 47 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 47
่ ึ ี ั
หนงใจรักของปศาจน่าชง
ี
ั
เลย มันท้งอึดอัดและสมเพชตัวเอง แต่ก็ต้งใจแล้วว่าจะเตรียมตัวให้พร้อมและรออยู่ท่น ี ่
ั
เผื่อวันไหนที่อีกฝายมาหา จะได้พร้อมให้ก�าลังใจทุกเมื่อ
(มาซาโตะ ราตรีสวัสดิ์นะ)
ิ
จังหวะท่ก�าลังจะล้มตัวลงนอนหลังกล่าวราตรีสวัสด์กับผู้กล้ามาซาโตะในภาพ
ี
วาด
(.....)
อาโอะจับสัมผัสอะไรบางอย่างได้ ไม่ผิดแน่ นี่คือกลิ่นอายของมาซาโตะ
มันถลาออกจากถ�้าทันที
เวลาน้นับว่าดึกแล้ว บรรยากาศรอบข้างมืดสนิท มาซาโตะจะมาท่น่ได้อย่างไร
ี
ี
ี
ในเมื่อพวกมนุษย์น่าจะหลับกันหมดแล้ว
ขณะนึกสงสัย กลิ่นอายที่คุ้นเคยของเพื่อนสนิทก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
อาโอะผู้มองเห็นได้ดีในความมืดรีบคลานไปตามทางลงเขาสุดชีวิต ใจของมันเต้น
โครมครามเมื่อเห็นเงาตะคุ่มเดินโซเซขึ้นเนินมา
(มาซาโตะ!)
ใบหน้าที่ก้มมองเท้าตัวเองอยู่เงยขึ้นก่อนจะยิ้มให้อย่างเนือยๆ
(มาซาโตะ! มาซาโตะ เกิดอะไรขึ้น)
“ยอดไปเลย อาโอะ ลายบนตัวนายเรืองแสงในท่มืดด้วยเหรอเน่ย สวยเหมือน
ี
ี
ดอกไม้สีฟาเลย”
ิ
ี
ึ
ระหว่างข้นมาตามทางบนเขามืดๆ มาซาโตะน่าจะสะดุดล้มและถูกก่งไม้เก่ยวไป
หลายครั้ง เพราะเนื้อตัวมีแต่แผลถลอกเล็กๆ เต็มไปหมด
ี
่
ี
อาโอะช่วยพยุงมาซาโตะไปทบงแล้วบรรจงเชดแผลด้วยกลบดอกไม้สฟา ก่อน
็
ี
ึ
จะตักน�้ามาให้ดื่ม
“เฮ้อ โชคดีท่มาถึงโดยสวัสดิภาพ พอดีฉันท�าไฟฉายหล่นหายกลางทางเลยหลง
ี
44
