Page 45 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 45
่ ึ ี ั
หนงใจรักของปศาจน่าชง
มันบีบมือที่วางอยู่บนตัก มาซาโตะเลยเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้นิดๆ
“อย่าห่วงเลย น่งรถไฟแค่ห้าสถานีก็ถึงแล้ว ต่อให้ต้องไปอยู่ท่สถานสงเคราะห์
ั
ี
ก็ยังได้เจอเพื่อนๆ อยู่ ฉันเองก็จะแวะมาเล่นที่นี่บ่อยๆ! เพราะทุกครั้งที่เจอเรื่องไม่ดี ฉัน
จะสบายใจขึ้นทันทีที่ได้คุยกับอาโอะ”
(มาซาโตะ...)
่
ื
ิ
ิ
่
ี
เม่อเห็นเด็กชายลูบหัวตนด้วยรอยย้มฝนๆ อาโอะก็ยงรู้สึกผิดทท�าให้อีกฝาย
ี
ี
ั
ี
เป็นห่วง ตอนน้คนท่กังวลท่สุดคือมาซาโตะต่างหาก ดังน้นมันจะต้องท�าให้อีกฝายร่าเริง
ขึ้นให้ได้ แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี
(อืม นั่นสินะ! แค่ห้าสถานีเอง แปบเดียวก็ถึงแล้ว)
อาโอะเขย่ามือที่กุมอยู่พลางสะบัดหางพั่บๆ
ี
ั
(ถึงมาซาโตะจะย้ายไปอยู่ท่น่น แต่ฉันจะรอมาซาโตะทุกวันเหมือนเดิม เพราะง้น
ั
ี
กลับมาได้เสมอเลยนะ ไว้มาคุยกันเถอะว่าวันท่ไม่ได้เจอกันพวกเราท�าอะไรไปบ้าง แล้ว
มาเล่น ‘เบสบอล’ กันอีกดีกว่า ฉันจะตั้งใจฝกหนักให้เก่งขึ้นอีกเยอะๆ เลย)
“อาโอะ...”
พอเห็นเด็กชายยิ้มทั้งน�้าตา อาโอะก็รีบพูดต่อ
(ถ้าไปอยู่ท่สถานสงเคราะห์ก็ต้องย้ายโรงเรียนด้วยใช่ไหม แปลว่ามาซาโตะจะได้
ี
เพ่อนใหม่เพ่มข้นสินะ! ดีออก! ต้องเยอะข้นเป็นเท่าตัวแน่ๆ! จริงสิ อย่าลืมวาดรูปมาอวด
ื
ึ
ิ
ึ
ด้วยล่ะ ฉันอยากเห็นเพื่อนๆ ของมาซาโตะ เพราะงั้นวาดมาให้เยอะๆ เลยนะ)
มาซาโตะนั่งมองอาโอะที่พูดปลอบใจไม่หยุด ก่อนจะย่นหัวคิ้วเพื่อกลั้นน�้าตา
“อาโอะ”
เด็กชายใช้สองมือพยุงตัวของมันขึ้นมาแล้วกอดเอาไว้
“ขอบคุณนะ คุยกับอาโอะทีไรรู้สึกสบายใจขึ้นทุกที”
จากที่ท�าท่าจะร้องไห้มาซาโตะก็กลับมายิ้มได้อีกครั้ง อาโอะจึงเหยียดแขนสั้นๆ
42
