Page 37 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 37
่ ึ ี ั
หนงใจรักของปศาจน่าชง
ดังนั้นถ้าได้เล่นกับอาโอะ เด็กชายอาจจะลืมความทุกข์แล้วยิ้มออกก็ได้
อาโอะคิดอย่างนั้น
“โอ๊ะ! นายท�าเองเหรอ? เจงแฮะ! กลมปอกเลย”
ื
สีหน้าของมาซาโตะดูเบิกบานข้นเม่อรับบอลมาหมุนเล่นในมือ อาโอะเลยย่งดีใจ
ิ
ึ
กว่าเดิม
(มาซาโตะ ไปเล่นทางโน้นเถอะ มันกว้างกว่า)
อาโอะพาเด็กชายไปท่กลางทุ่งดอกไม้แล้วชูมือกางแขน ยืนด้วยขาหลัง ท่าทาง
ี
ของมันคงจะตลกไม่น้อย มาซาโตะถึงได้หัวเราะเสียงดัง
“แบบนี้เรียกว่าเล่นขว้างบอลมากกว่ามั้ง เอาละนะ”
ั
ี
เด็กชายขว้างบอลด้วยท่วงท่าสุดเท่ ระหว่างท่อาโอะมัวแต่ยืนอ้งต้งรับไม่ถูก
ึ
ลูกบอลก็ตกใส่หัวดังโปกจนหงายหลังล้มกลิ้งไป
“โทษที! อาโอะ เจ็บรึเปล่า?”
(ฉะ ฉันไม่เป็นไร)
ึ
ี
อาโอะรีบลุกแล้วเก็บลูกบอลท่กล้งอยู่แถวน้นข้นมา เห็นเด็กในหมู่บ้านตีและ
ั
ิ
ขว้างกันแบบสบายๆ เลยนึกว่าจะง่ายเสียอีก ปรากฏว่ายากเอาการ
(เอาละนะ)
คราวน้ถึงตาอาโอะขว้างแล้ว ฮึบ มือเล็กจ้อยท้งสองโยนบอลออกไป แทนท ี ่
ั
ี
ั
มันจะลอยไปถึงเด็กชายผู้ต้งท่ารออยู่ ลูกบอลกลับร่วงลงมาต้งแต่ยังไม่ถึงหน่งเมตรด ี
ึ
ั
มาซาโตะถึงกับระเบิดหัวเราะดังลั่น
ี
(กะ ก็ฉันไม่เคยเล่น ‘เบสบอล’ มาก่อน คร้งแรกก็เป็นแบบน้กันทุกคนแหละ ถูก
ั
ไหม?”
อาโอะก้มหน้าน้อยอกน้อยใจ
“จริงด้วยเนอะ! อาโอะ ไหนลองโยนจากล่างขึ้นบนซิ แบบนั้นน่าจะง่ายกว่านะ”
34
