Page 36 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 36
ISEHARA SASARA
ี
ื
ี
ต้องเจอเร่องแบบน้ แต่อาโอะรับรู้ได้ว่าเด็กชายเจ็บปวดแค่ไหนท่ถูกนินทาลับหลังและไร้
เพื่อนฝูง
(ไม่ใช่ความผิดของมาซาโตะซะหน่อยที่ถูกทิ้งไว้หน้าวัด)
มือเล็กๆ ของมันวางทาบบนมือเด็กชายที่อยู่บนตัก
(แต่ต่อให้ไม่ผิดก็ยังเจอแต่เร่องขมข่นสินะ มาซาโตะคงจะเจ็บปวดมากใช่ไหม...)
ื
ื
หลังมือเย็นๆ เริ่มอุ่นขึ้นทีละน้อยเมื่อถูกลูบซ�้าไปซ�้ามา
“ปะ เปล่านี่ ฉันสบายมาก”
มาซาโตะหน้าเสียไปชั่วขณะก่อนจะสะบัดมือออก แล้วหันไปทางอื่นแทน
่
ึ
้
ั
่
ั
้
้
่
ู
่
ู
้
อาโอะพลนกงวลขนมา ไมรวาตนเผลอพดจาไมเขาทาจนถกเกลยดขหนาเขาแลว
ี
ู
ี
้
้
้
ี
�
ึ
้
ิ
ี
่
ั
ิ
รเปล่า ปกตเวลามาทนมาซาโตะจะยมแย้มแจ่มใสเสมอ แต่วนนตนกลบทาให้อกฝายม ี
ี
ั
ี
้
่
ี
สีหน้าเจ็บปวดอย่างท่ไม่เคยเห็นมาก่อน อาโอะจึงรีบเค้นสมองเพราะอยากช่วยท�าอะไร
สักอย่าง
(มาซาโตะ...มาซาโตะ พวกเรามาเล่น ‘เบสบอล’ กันเถอะ!)
อาโอะใช้สองมือกระตุกชายเสื้ออีกฝาย
“เบสบอล?”
เด็กชายหน้าบูดหันมามองอย่างอึ้งๆ
(อืม! ที่จริงฉันท�าลูกบอลไว้ เผื่อว่าวันหนึ่งจะได้เล่นกับมาซาโตะ)
รอแปบหนึ่งนะ ว่าแล้วก็รีบจ�้ากลับไปที่ถ�้าของตน หลังจากวางประดับภาพวาด
ที่ได้มาเสร็จเรียบร้อยอาโอะก็หยิบลูกบอลซึ่งท�าจากหินก้อนเล็กที่ถูกห่อด้วยใบไม้หลาย
ชั้นขึ้นมา แล้ววิ่งอุ้ยอ้ายกลับไปหามาซาโตะ
จนถึงบัดน้อาโอะก็ยังจ�าภาพของเด็กๆ ยามขว้างและตีลูกบอลสีขาวได้ดี ทุกคน
ี
ล้วนมีรอยยิ้มร่าเริงสดใสขณะที่เล่น ‘เบสบอล’ ด้วยกัน
ื
บางทีในหมู่บ้านอาจจะไม่มีเด็กคนไหนยอมเล่น ‘เบสบอล’ เป็นเพ่อนมาซาโตะ
33
