Page 34 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 34
ISEHARA SASARA
“เอ? จริงอะ? นายคิดงั้นเหรอ?”
ท่าทางมาซาโตะจะถูกใจไอเดียนี้ไม่น้อย
(ใช่แล้ว! มาซาโตะเอาให้เพ่อนดูรึยัง? ทุกคนต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันแน่เลย?)
ื
จู่ๆ เด็กชายที่ก�าลังเกาหัวแก้เขินก็หุบยิ้มทันที
“ฉันไม่ได้ให้ใครดูหรอก ก็ไม่รู้จะอวดใครนี่”
สีหน้าของเด็กชายเปลี่ยนไปทันควันจนอาโอะท�าตัวไม่ถูก
ปกติมาซาโตะเป็นเด็กช่างคุย แต่อาโอะสังเกตเห็นว่าอีกฝายจะกลายเป็นเด็ก
เงียบขรึมทันทีเม่อพูดถึงเพ่อนหรือครอบครัว อาโอะไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไร แต่ก็ไม่กล้า
ื
ื
ถามเพราะสัมผัสได้ว่ามาซาโตะไม่อยากเล่า
“ท่ส�าคัญนะ ฉันเป็นนักเขียนการ์ตูนไม่ได้หรอก สุดท้ายก็ต้องสืบทอดวัดต่อจาก
ี
ปูอยู่ดี”
(วัด? ที่บ้านของมาซาโตะเป็นวัดเหรอ?)
ื
ี
ผู้เฒ่าเคยเล่าเร่องเก่ยวกับหมู่บ้านคามิโมริตรงตีนเขาให้ฟงหลายอย่าง ถ้าจ�าไม่
ี
ผิดรู้สึกจะมีวัดเก่าแก่สภาพทรุดโทรมอยู่ถัดจากหมู่บ้านไปหน่อย แต่น่นก็เป็นเร่องท่ได้ยิน
ั
ื
มาตั้งแต่หลายสิบปีก่อน
ั
“ก็แค่วัดโกโรโกโสน่นแหละ ปูเป็นเจ้าอาวาสก็จริง แต่ตอนน้เอาแต่ด่มอย่างเดียว
ื
ี
ไม่ยอมท�าวัตรให้เป็นเรื่องเป็นราว ฉันเลยต้องท�างานจิปาถะให้ผู้อุปถัมภ์วัดแลกเงิน”
อาโอะได้ยินก็ตกใจ ปกติเวลาอยู่ด้วยกันมาซาโตะย้มแย้มร่าเริงเสมอ นึกไม่ถึง
ิ
เลยว่าจะมีภาระพวกนี้อยู่ด้วย
(มาซาโตะคอยช่วยงานคุณปูสินะ เก่งมากเลยล่ะ)
อาโอะเอ่ยชมจากใจ แต่ใบหน้าหล่อเหลาของเด็กชายกลับบูดบึ้ง
ี
“ฉันไม่มีพ่อแม่น่ะ เพราะถูกเอาไปท้งไว้หน้าวัดต้งแต่ยังแบเบาะ ปูเก็บฉันไปเล้ยง
ั
ิ
ก็เลยเป็นผู้มีพระคุณ...”
31
