Page 30 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 30

ISEHARA SASARA


                                                              ั
                                                                ี
                  เด็กชายพูดหว่านล้อมพลางลูบศีรษะกลมๆ ของมัน ทุกคร้งท่ถูกสัมผัสอย่าง
           อ่อนโยน ความอบอุ่นจะแผ่ซ่านเข้ามาถึงภายใน เจ้าปีศาจหรี่ตาลง
                  (ขอบคุณนะ เธอใจดีจัง แต่ฉันไม่เป็นไรหรอก ถึงจะอยู่ตัวเดียวก็ไม่เหงาเท่าไร

           แล้ว)

                  “ไม่ใช่อย่างนั้น”
                  คนตรงหน้าพูดเสียงดุพร้อมกับเคาะหัวของมันเบาๆ

                              ื
                  “ฉันอยากเป็นเพ่อนกับนายต่างหาก เพราะนายน่ารักและนิสัยดี ฉันเลยอยาก
           มานั่งคุยด้วย แล้วก็เล่นกับนายอีก”

                  (เอ...?)

                                                       ึ
                                                                 ี
                                ื
                                      ั
                  ประโยคน่าเหลือเช่อพวกน้นท�าให้เจ้าปีศาจถึงกับอ้งไป ใบหน้าท่มันจดจ้องอยู่
           ดูจริงจังจนน่าประหลาดใจ
                                                     ี
                  “ปฏิเสธไปก็ไม่ได้ผลหรอก ถ้านายไม่ยอม วันน้ฉันจะไม่กลับบ้าน พวกเราเป็น
           เพื่อนกันแล้ว ฉันต้องมาที่นี่ได้เสมอสิ ถูกไหม?”
                                                       ้
                                              ้
                                              ิ
                                                  ้
                                                         ้
                                                                      ั
                                                                    �
                                                                          ู
                                                                         ่
                                                                  ั
                                                               ่
                                                           ี
                                                                �
                                                               ี
                                             ่
                        ั
                           ื
                     
                  อกฝายมดมอชกเสรจสรรพ กอนจะสงยมกวางมาใหเจาปศาจทกาลงทาตวไมถก
                   ี
                                ็
                                       ่
                  (เพื่อน...)
                                                               ี
                           ั
                  มันทวนค�าน้นในใจ แค่ได้ยินก็อยากจะย้มออกมา ช่างเป็นค�าท่ไพเราะอะไรอย่าง
                                               ิ
           นี้
                  “ฉันชื่อมาซาโตะ คามิโมริ มาซาโตะ นายล่ะ?”
                  ค�าถามน้นท�าให้เจ้าปีศาจไปต่อไม่ถูก เพราะพวกมันไม่มีช่อเรียกประจ�าตัวเหมือน
                        ั
                                                           ื
           อย่างมนุษย์
                  (ชื่อ...มะ ไม่มีหรอก)
                  “ไม่มี? ไม่มีเลยเหรอ?”
                  (อืม พวกเราไม่มีชื่อเรียก)
                                          27
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35