Page 28 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 28
ISEHARA SASARA
(ออ คือ ฉันเคยบาดเจ็บเมื่อนานมาแล้ว แต่ตอนนี้หายดี ไม่เจ็บแล้วล่ะ)
“เหรอ น่าสงสารจัง”
ปลายนิ้วอุ่นๆ ลูบบนแผลเป็นอย่างเบามือ เจ้าปีศาจรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่
ึ
ั
ถูกจึงเผลอหลับตาลงช่วขณะ แต่จู่ๆ ก็รู้สึกกังวลข้นมา ไม่รู้ว่ารูปร่างหน้าตาของตนจะ
สะท้อนออกมาแบบไหนในสายตาของเด็กน้อยผู้น่ารัก มันเลยรีบเอามือกุมหัวเพ่อปดบัง
ื
ใบหน้าอีกครั้ง
(เอ่อ...ขอโทษนะ)
“หืม? ขอโทษท�าไม?”
(ฉันน่าขยะแขยงใช่ไหม...แต่ไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่จับเธอกินหรอก)
เด็กชายหัวเราะฮ่าๆ ด้วยน�้าเสียงเริงร่าที่ช่วยปดเปาความกังวลของมันออกไป
ี
ั
“ไม่เห็นน่ากลัวหรือน่าขยะแขยงสักนิด นายน่นแหละท่กลัวฉันมากกว่า แต่ฉัน
ไม่น่ากลัวหรอกนะ แล้วก็ไม่คิดจะจับนายไปกินด้วย”
้
้
้
ึ
้
็
ิ
้
็
ี
ื
เจาปศาจลดมอลงอยางหวาดๆ แลวเงยหนาขนชาๆ เดกชายฉกยมจนเหนฟน
้
ี
่
ขาวท่ามกลางแสงแดดระยิบระยับ ตอนท่นอนหมดสติเด็กคนน้ก็งดงามมากอยู่แล้ว พอ
ี
ี
ก�าลังวังชากลับมาก็ยิ่งดูห้าวหาญเฉลียวฉลาดและหล่อเหลาเข้าไปใหญ่
“นายช่วยฉันไว้ใช่ไหม?”
นี่ไง เด็กชายชูแขนที่กลับมาแข็งแรงและมีเลือดฝาดให้ดู
(ยะ ยังเจ็บอยู่รึเปล่า...? ไม่เป็นไรแน่ใช่ไหม?)
“อืม! ดูสิ ใกล้เป็นสะเก็ดแล้วเนี่ย”
ี
พูดจบก็แกะแพดอกไม้ท่พันอยู่ออก ปากแผลปดสนิทแล้วจริงๆ เจ้าปีศาจถึงกับ
ตกใจในฤทธิ์อันน่าทึ่งของดอกไม้
ั
“ตอนแรกฉันต้งใจว่าจะมาเดินส�ารวจ แต่ดันหลงปาแล้วล่นตกลงไป หลังจากน้น
ั
ื
ก็จ�าอะไรไม่ค่อยได้ นายพาฉันมาที่นี่แล้วท�าแผลให้ใช่ไหม ขอบคุณนะ!”
25
