Page 29 - อ่านฟรี หนึ่งใจรักของปีศาจน่าชัง
P. 29
่ ึ ี ั
หนงใจรักของปศาจน่าชง
เจ้าปีศาจหันไปกะพริบตาปริบๆ ใส่เด็กชายเม่อได้ยินค�าขอบคุณ แม้ประหลาดใจ
ื
แต่มันก็ยินดีมากที่ตนได้ท�าประโยชน์ให้
(เอ่อ...ขึ้นเขามาคนเดียวมันอันตรายนะ? พวกผู้ใหญ่ไม่ได้บอกเหรอ?)
มันถามอย่างเกรงๆ แต่เด็กชายกลับท�าหน้ามุ่ยปากยื่น
ั
“บอกแหละ แต่ถ้าเช่อตามน้นก็ไม่ได้มาผจญภัยน่ะสิ ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็ไม่ม ี
ื
ใคร...ห่วงฉันอยู่แล้ว”
ี
ท้ายประโยคฟงดูอ้างว้างนิดหน่อยจนมันรู้สึกเป็นห่วง ขณะท่ก�าลังวุ่นวายใจว่า
ี
จะตอบอย่างไร เด็กชายก็กลับมาย้มกว้างอีกคร้ง แล้วเขยิบเข้ามาด้วยแววตาท่ทอประกาย
ิ
ั
อยากรู้อยากเห็น
ี
ี
ื
“นี่ นายอยู่ท่น่มานานแล้วเหรอ? มีพวกพ้องอีกรึเปล่า? ครอบครัวกับเพ่อนๆ ล่ะ?”
(เอ่อ...ไม่มีหรอก เมื่อก่อนเคยมี แต่ตอนนี้เหลือฉันตัวเดียว)
อีกฝายตาโตหลังได้ยินค�าตอบ
“อยู่ตัวเดียวมาตลอดเนี่ยนะ? ไม่เหงาเหรอ?”
(ชินแล้วล่ะ)
ิ
เด็กชายท�าท่าสับสนเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า เอามือวางบนหัวมันแล้วย้มออกมา
ี
“น่ ฉันขอมาอีกได้ไหม? คราวหน้าจะเอาขนมอร่อยๆ มาให้ด้วย ตอบแทนท ่ ี
นายช่วยฉันไง”
ี
ั
แม้จะใจเต้นตึกตักกับรอยย้มท่เจิดจ้าด่งแสงตะวัน แต่เจ้าปีศาจกลับไม่กล้าให้
ิ
ค�าตอบทันที เพราะผู้เฒ่าก�าชับมาตลอดว่าอย่าให้มนุษย์รู้เรื่องที่นี่เด็ดขาด
(เอ่อ...แต่ว่า...)
“รู้น่า เป็นความลับใช่ไหม? ฉันก็บอกใครไม่ได้หรอก ขืนโดนจับได้ว่าแอบข้นมา
ึ
ื
บนเขาท่มีปีศาจอยู่ ต้องถูกท�าโทษกับบ่นจนหูชาแน่ เพราะง้นฉันจะไม่เอาเร่องของนาย
ั
ี
หรือที่นี่ไปเล่าให้ใครฟงเด็ดขาด! นายเองก็อย่าบอกใครล่ะ ว่าฉันขึ้นมาถึงนี่”
26
