Page 38 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 38
¨ÇÕèÃÑèÇ
หรือ?”
เปียนซวี่หยุดการกระท�าที่มือโดยพลัน จากนั้นโยนไม้ฟนท่อนนั้นเข้าไปใน
กองไฟ “ไม่ ข้ามิต้องการสหาย”
ิ
ื
เซียวซู่หานเกิดในตระกูลท่มีช่อเสียงเกียรติยศ นัยน์ตาสูงล่ว ไหนเลยจะ
ี
7
เคยมีผู้ใดกล่าวกับเขาเช่นน้ หากเป็นเม่อก่อนคงโกรธจนเต้นเร่าๆ ไปนานแล้ว เพียง
ื
ี
แต่หลายวันมานี้เขาพอจะรู้จักนิสัยแปลกๆ ของคนผู้นี้บ้างแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยามนี้
พวกเขาทั้งสองคนยังติดอยู่ในหุบเขา จ�าเป็นต้องพึ่งพาอาศัยกันและกัน ด้วยเหตุนี้
จึงท�าได้เพียงแค่นเสียงเย็นชา ไม่ถือสาหาความกับความไร้มารยาทของเขา
ึ
วันรุ่งข้นบาดแผลบนไหล่ของเปียนซว่ยังคงไม่เกาะเป็นสะเก็ดท้งหมด เส้อ
ี
ั
ื
ตัวนอกของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเลือด มันแห้งแข็งติดอยู่บนผิวเน้อบนบาดแผล เซียว
ื
ซู่หานเห็นแล้วรู้สึกเจ็บแทนเขา แต่ตัวเขาเองคล้ายมิได้รู้สึกรู้สาอะไร พอฟาสางก ็
คว้ากระบี่เดินเข้าไปในส่วนลึกของหุบเขา
�
ั
ี
ในหุบเขาน้โดยมากเป็นปาทึบและธารน้า ท้งยังเป็นช่วงต้นฤดูร้อน เขียว
ขจีช่นชอุ่ม ทิวทัศน์น่าร่นรมย์อยู่มาก ทว่าท้งสองกลับไม่มีกะใจชมทิวทัศน์ เพราะ
ั
ื
ื
หุบเขานี้กว้างใหญ่กว่าที่คาดไว้ พวกเขาเดินลัดเลาะไปในปาทึบครึ่งค่อนวันก็ยังหา
ทางที่จะออกไปได้ไม่เจอ
ี
ดูเหมือนเลยเท่ยงไปแล้ว ภายใต้ความวิตกกังวลเซียวซู่หานรู้สึกกระหาย
�
ึ
น้าย่งกว่า เขารีบหาธารน้าใกล้ๆ บริเวณน้น วักน้าข้นด่มอย่างหน�าใจพลางบ่น “ตอน
ื
ิ
ั
�
�
นี้ข้าอยู่อย่างคนปาก็มิปาน มิใช่ว่าต้องติดอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตจริงๆ กระมัง”
เปียนซวี่ก็รองน�้าจิบดื่มไปสองสามอึกอยู่ข้างๆ เขา ส่ายหน้าหมายจะเอ่ย
ี
�
ื
ึ
อะไรก็ได้ยินเสียงนกต่นกระพือปีกบินผ่านมาท่ริมธารตัวหน่ง จึงฉวยหินริมน้ามา
7 นัยน์ตาสูงลิ่ว เปรียบถึงผู้ที่หยิ่งยโส ไม่ชายตามองใคร ไม่มีใครอยู่ในสายตา
35
