Page 35 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 35
¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§
ชดใช้ได้ไม่หมด!”
ี
เปียนซว่ถูกฝามือน้นของเขาฟาดจนส่งเสียงร้องเบาๆ ออกมา จากน้น
ั
ั
ริมฝีปากก็ขยับไหว คล้ายจะหัวเราะ ทว่าท้ายที่สุดแล้วก็มิได้หัวเราะ
ทีแรกเซียวซู่หานเข้าใจว่าเขาตะลึงกับค�าพูดน้นของตนจนพูดไม่ออก จึง
ั
ึ
ื
ิ
รู้สึกสาแก่ใจย่งนัก ทว่าเม่อผ่านไปครู่ใหญ่คิดถึงสถานการณ์ปัจจุบันข้นมาได้ก็พลัน
ไม่สบอารมณ์ข้นมาด้อๆ “สรุปแล้วพวกเราตกลงมาท่บ้าบออะไรกันแน่ เม่อครู่ข้า
ี
ื
ึ
ื
ไปตักน�้า เห็นเป็นเหวลึกทุกทิศทาง ยังมิรู้เลยว่าจะขึ้นไปด้านบนได้อย่างไร”
ขณะท่เขาพร่าบ่นอยู่น้น เปียนซว่ลุกข้นมา ห้วแขนท่บาดเจ็บไปเก็บก่งไม้
ี
�
ั
ิ
ี
ิ
ึ
ี
ั
ใบไม้แห้งรอบๆ บริเวณ ดูคล้ายต้งใจจะก่อไฟ ทว่าเขายังไม่ทันได้ล้วงหินเหล็กไฟ
ออกมาก็ได้ยินเซียวซู่หานตะโกนขึ้น “เจ้าหยุดมือ!”
“หืม?” เปียนซวี่ไม่เข้าใจ เงยหน้ามองเขาด้วยค�าถาม
ั
เซียวซู่หานแย่งหินเหล็กไฟในมือเขามา หลังจากกระแทกอยู่สิบกว่าคร้ง
ึ
ั
ี
ื
ด้วยท่าทีเงอะงะในท่สุดก็เกิดประกายไฟ จนเม่อก่อไฟกองน้นข้นมาได้อย่างยาก
ี
ล�าเค็ญถึงได้ส่งหินเหล็กไฟคืนให้เปียนซว่ ขณะท่จะเอ่ยปากพูด เปียนซว่ก็พยักหน้า
ี
ี
อย่างเข้าใจดีพลางว่า “ข้ารู้ ประมุขน้อยเซียวก่อไฟให้ผู้อ่นเป็นคราแรก คร้งน้ข้า
ื
ั
ี
ติดหนี้บุญคุณท่านแล้ว มิอาจชดใช้ได้หมด”
่
่
เมื่อเห็นเขาเข้าอกเข้าใจผู้อื่นเช่นนี้ เซียวซูหานถึงกับอึ้งไป ผานไปครู่ใหญ ่
ี
ี
ึ
ั
ี
ก็รู้สึกว่าบางอย่างไม่ถูกต้อง ทว่าได้ยินเปียนซว่เอ่ยข้นอีกคร้ง “ท่แห่งน้น่าจะเป็น
หุบเขาด้านล่างปอมปราการเสิ่นอิง วันพรุ่งพวกเราค่อยดูพื้นที่รอบๆ อีกครั้ง คงมี
ทางขึ้นไปได้”
ี
ิ
็
ิ
ี
ู
“ปอมปราการเส่นอิง?” เซียวซ่หานได้ยนชอน้กน่งงันไปเล็กน้อย “ท่แท้
ิ
่
ื
เคหสถานเก่าเสิ่นอิงของสกุลเซวียอยู่ที่นี่เองหรอกหรือ”
ื
ี
ยามเปียนซว่ได้ยินค�าว่าสกุลเซวียสองค�าน้ สีหน้าพลันเล่อนลอยไปช่วขณะ
ี
ั
ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “มิผิด”
เซียวซู่หานไม่ได้เห็นถึงความผิดปกติของเขา กล่าวกับตนเองว่า “ได้ยินว่า
ั
ในคราน้นปอมปราการเส่นอิงกับเคหาล่วเหมยของข้าต่างด�ารงอยู่ในยุทธภพ ม ี
ิ
ั
�
ื
ช่อเสียงเล่องลืออยู่ช่วงหน่ง ใครเล่าจะรู้ว่าความขัดแย้งในยุทธภพจะโหมกระหน่า
ึ
ื
32
