Page 40 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 40
¨ÇÕèÃÑèÇ
“เจ้าว่า เราปีนข้นไปด้านบนก่อนมืดได้หรือไม่” เซียวซู่หานถามพลางหอบ
ึ
หายใจเล็กน้อย
เปียนซว่พยักหน้า “เป็นไปได้เกินคร่ง ทว่าเม่อครู่ข้าเห็นลมหายใจท่าน
ื
ี
ึ
ปันปวนอยู่หลายครั้ง ขาก็อ่อนแรงไปบ้างแล้ว ระวังหน่อยเป็นดี”
ื
เซียวซู่หานภาคภูมิใจในวิชาตัวเบาของตนมาโดยตลอด เม่อเห็นว่าค�าพูด
น้ของเขามีความหมายแฝงว่าวิชาตัวเบาของตนมิแกร่งกล้าพอก็พลันมีโทสะ มิอยาก
ี
พักเหนื่อยแล้วจึงคว้าเถาวัลย์มาเอ่ย “ข้าย่อมระวัง”
เขาตั้งใจแสดงความสามารถ สองเท้าย�่าลงบนหน้าผาแผ่วเบา ทะยานขึ้น
ี
ี
ี
ราวกับวิหคโผนบิน น่คือวิชากระบ่ทะลุเมฆาวิชาตัวเบาท่สืบทอดกันในตระกูลเขา
กระบวนท่านี้แน่นอนว่างดงาม ทว่าขณะอยู่กลางอากาศเขาไม่ทันระวังจนลมปราณ
แยกท�าให้ก้าวพลาดพลิกตกลงมา ความน่าตกใจน้มิใช่เร่องเล่นๆ แม้กระท่งเปียนซว ่ ี
ี
ั
ื
้
ทอย่เบองล่างยงหน้าถอดส โผนกายเข้าไปคว้ารองเท้าเขาแล้วยอไว้ นจงเป็นการ
ึ
ั
ื
่
ู
้
ื
่
ี
ี
ี
เสริมแรงให้เขารีบคว้าเถาวัลย์ข้างตัวประคองร่างกายให้มั่นคง
้
ื
ี
ู
่
ั
ี
ี
่
ี
่
่
นเป็นครงทสองภายในสองวนทเซยวซ่หานตนตกใจมากเช่นนจงเนนนาน
ิ
้
่
ึ
ี
ั
ั
กว่าจะได้สติกลับมา เขาขอบคุณเปียนซว่ท่ช่วยเขามาแล้วถึงสองคร้งอย่างตะกุกตะกัก
ี
ี
ทว่ากลับเห็นสีหน้าเปียนซวี่อึ้งจังงัง มองจ้องลงไปด้านล่างหน้าผา
“เจ้าเป็นอะไร?”
เปียนซวี่มิได้ตอบเขา ยังคงมองก้นหุบเขาที่มืดมิดด้านล่าง เม็ดเหงื่อเกาะ
เต็มหน้าผาก
ั
ึ
เซียวซู่หานส�ารวจเขาอยู่นานสองนาน ทันใดน้นก็เอ่ยข้นด้วยความตกใจ
“เจ้า...กระบี่ของเจ้าตกลงไปหรือ”
ี
ี
เขาย่อมรู้ดีว่าส�าหรับมือกระบ่โดยมากแล้ว กระบ่คู่ใจเปรียบด่งชีวิต คร้งน ้ ี
ั
ั
�
ี
่
เป็นไปได้มากว่าเปียนซวทากระบตกโดยไม่ทนได้ระวงเพอช่วยเขา แน่นอนว่าในใจ
่
ี
ั
่
ื
ั
เขารู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย จึงรีบเอ่ยปลอบ “พอพวกเราข้นไปได้แล้ว ข้าจะพาเจ้าไปคลัง
ึ
กระบี่ของบิดาข้า จะให้เจ้าหากระบี่ที่เหมือนกับกระบี่เล่มก่อน...”
ี
ึ
ไม่รอให้เขาพูดจบ เปียนซว่เงยหน้าข้น เอ่ยเสียงเคร่งขรึม “เชิญประมุขน้อย
เซียวขึ้นไปด้านบนก่อนเถิด ข้าจะลงไปด้านล่างสักหน่อย”
37
