Page 41 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 41
¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§
“อะไรนะ?” เซียวซู่หานตกใจไม่น้อย พวกเขาใช้พลังวัวเก้าแรงเสือสองแรงถึง
่
่
้
จะปีนมาถึงทีนีได้ จะย้อนกลับไปอีกครังกะอีแค่กระบีเล่มเดียวได้อย่างไร “เปียนซวี่
่
เจ้า...”
ี
ึ
ี
ขณะท่เขาเอ่ยอยู่น้นเปียนซว่ก็คว้าเถาวัลย์เถาหน่งมาไว้ในมือ ถลาร่อนลง
ั
ไปแล้ว
“เจ้ามันเสียสติ!” เซียวซู่หานท่อยู่กลางอากาศพลันรู้สึกส้นหวัง กัดฟัน
ิ
ี
ทะยานตามลงไป
ื
เม่อพวกเขาลงมาถึงก้นหุบเขา ท้องฟาก็มืดแล้ว เปียนซว่หาไปตามกอง
ี
ี
ื
ี
ี
หินระเกะระกะด้วยจิตใจไม่อยู่กับเน้อกับตัวพักใหญ่ จนในท่สุดก็หากระบ่ท่หล่นร่วง
ี
เล่มน้นเจอ เซียวซู่หานมองกระบ่ในมือเขาด้วยแววตาเย็นเยียบ มองกระบ่คมปลาบ
ั
ี
สดาล้าลกซงหาได้ยากอย่างแท้จริง ทว่ากยงนบไม่ได้ว่าเป็นสมบัติหายากล้าค่าใน
�
็
่
ั
ั
�
ึ
ี
ึ
�
ใต้หล้า ในความคิดเขาน้นไม่มีความจ�าเป็นท่ต้องเหน่อยยากถึงเพียงน้เพียงเพ่อ
ื
ื
ี
ั
ี
กระบี่เล่มนี้
เปียนซวี่มีกระบี่อยู่ในมือแล้วถึงจะนึกถึงเซียวซู่หานที่อยู่ด้านหลังขึ้นมาได้
เขาคล้ายสงสัยเป็นอย่างยิ่ง “เหตุใดประมุขน้อยถึงตามข้าลงมา”
ี
เซียวซู่หานขมวดค้ว “เจ้าช่วยข้าจึงท�ากระบ่ตก จะให้ข้าท้งเจ้าไว้แล้วข้นไป
ึ
ิ
ิ
เองหรือ? ข้าผู้แซ่เซียวมิชอบติดหนี้บุญคุณผู้อื่น”
เปียนซวี่นิ่งไป ไม่ต่อค�าอีก เพียงก�ากระบี่ในมือแน่น
ี
แน่นอนว่าค่าคืนน้ย่อมต้องค้างคืนในหุบเขาแห่งน้ พวกเขาก่อไฟย่างนก
ี
�
ี
ื
ื
ตัวเม่อเช้า พอประทังปากท้องไปได้เล็กน้อย เซียวซู่หานเค้ยวเน้อนกจืดชืดอย่าง
หมดอาลัยตายอยาก สองตายังมองจ้องอยู่ท่กระบ่ของเปียนซว่ “กระบ่ของเจ้ามีท่มา
ี
ี
ี
ี
ี
อย่างไรกัน ดูจากท่าทางเจ้าเมื่อครู่ ราวกับว่าเพื่อมันแล้วแม้แต่ชีวิตเจ้าก็ยอมสละ”
ิ
ั
�
่
ี
ี
้
ิ
ู
ี
่
เปียนซวชอนตามองเขา น่งเงยบอย่นานถึงเอ่ย “กระบ่มิสาคัญ ส่งทสาคญ
�
ี
38
