Page 42 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 42
¨ÇÕèÃÑèÇ
คือพู่ห้อยนี้”
ี
ิ
ั
เซียวซหานเพ่งสงเกตเห็นพ่ส้นพหน่งท่ห้อยไว้ตรงด้ามกระบ กระบของเขา
่
ู่
ู
ี
่
ี
ั
ู่
ึ
ี
ี
ก็ห้อยพู่กระบ่เช่นกัน ถักจากเส้นไหมสีม่วงทองประดับหยกเขียว ส่วนพู่กระบ่ของ
ี
เปียนซว่เทียบกับของเขาแล้ว แทบจะเรียกว่ากระจอกได้เลยทีเดียว เป็นเพียงพู่ท ่ ี
ร้อยจากเส้นด้ายธรรมดา สีสันจางลงด้วยความเก่า
“พู่กระบี่ของเจ้า...ผู้ใดเป็นคนมอบให้” เขาลองเอ่ยถาม
ี
ี
เปียนซว่รวบพู่กระบ่ไว้ในมืออย่างทะนุถนอม แววตาวูบไหว เอ่ยตอบช้าๆ
“นี่เป็นของของภรรยาผู้ล่วงลับ”
ึ
เซียวซู่หานถึงตระหนักได้ว่าเขาเป็นพ่อม่ายคนหน่ง เม่อเห็นเขาให้ความ
ื
ี
ั
ี
ส�าคัญกับพู่กระบ่เล็กๆ น้นมากเพียงน้ อดีตคงรักใคร่เอ็นดูภรรยาอย่างสุดซ้งเป็น
ึ
้
้
่
่
แน เพียงแตทาทางยามรักใครเจือจานผูอื่นของเจาคนใบหนาเย็นชาที่อยูตรงหนานี้
้
้
่
่
่
เป็นเช่นไร เซียวซู่หานจินตนาการไม่ออกเลย
ึ
ิ
ิ
ท้งสองน่งเงียบต่างขบคิดในใจอยู่ข้างกองไฟเน่นนาน เปียนซว่พลันเอ่ยข้น
ี
ั
ี
“วันพรุ่งน้เป็นวันท่สิบแล้ว พวกเรารีบพักผ่อน พรุ่งน้พอฟาสางก็เดินทางออกจาก
ี
ี
ที่นี่”
“วันที่สิบอะไร...” เซียวซู่หานถามพึมพ�าขึ้นหนึ่งประโยค ทันใดนั้นก็ฉุกคิด
ี
ถึงค�าท่โกหกไว้ก่อนหน้าน้ เร่องท่เขานัดกับองครักษ์ในอาณัติว่าจะรวมตัวกันสิบวัน
ี
ื
ี
ให้หลัง แท้ที่จริงแล้วไหนเลยจะมีสิบวันอะไรนั่น เขาท�าสัญลักษณ์เคหาลั่วเหมยทิ้ง
ไว้ตามทาง แน่นอนว่าองครักษ์เหล่าน้นต้องติดตามมาตลอด เพียงแต่ว่าสัญลักษณ์
ั
ี
น้นขาดหายไปท่ชานเมืองหนานหยาง สองวันมาน้ไม่รู้ว่าเหล่าองครักษ์จะร้อนใจกัน
ั
ี
จนอยู่ในสภาพไหนแล้ว
ุ
ั
ื
ิ
เมอคดได้เขากรีบหัวร่อฮ่าๆ ขนสองครง “ใช่...ใช่แล้ว วนพร่งพอปีนออก
่
็
ั
้
ึ
้
จากหุบเขานี้ก็จะได้ไปรวมตัวกับพวกเขาแล้ว”
เปียนซว่คล้ายจะไม่ได้สนใจความแปลกประหลาดในถ้อยค�าของเขา เพียง
ี
พยักหน้าพลางเอ่ย “พรุ่งนี้พวกเราก็จะได้ไปตามทางของตนเองแล้ว”
ี
ขณะท่เซียวซู่หานจะพยักหน้าตามก็พลันคิดบางอย่างได้ “พอข้าไปแล้วเจ้า
จะไปที่ใด ยังจะไปหาคนชุดด�าผู้นั้นอยู่หรือ เจ้าคล้ายจะมิใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย”
39
