Page 34 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 34
¨ÇÕèÃÑèÇ
ติดหนี้บุญคุณคนเป็นที่สุด”
เม่อได้ยินเช่นน้ ความต้นตันและความเห็นอกเห็นใจในหัวใจเซียวซู่หาน
ื
ื
ี
พลันมลายหายไปราวเมฆหมอก กลายเป็นความไม่สบอารมณ์แน่นเต็มท้อง
เปียนซว่พบว่าสีหน้าเขาเขียวคล้าก็ข้องใจสงสัยไม่น้อย “ประมุขน้อยเซียว?”
�
ี
ึ
ิ
เซียวซู่หานจ้องเขาอยู่เน่นนานก่อนจะหุนหันลุกข้น “เจ้าบาดเจ็บก็อย่าขยับ
สุ่มสี่สุ่มห้า ข้าจะไปดูรอบๆ”
เมื่อเห็นสีหน้าเขาไม่ดี เปียนซวี่ก็ไม่เอ่ยถามอีก เพียงพยักหน้ารับ
ั
�
ี
ี
จวบจนเวลาพลบค่าเซียวซู่หานถึงกลับไปท่น่น การมาของเขาคร้งน้มีผล
ั
เก็บเก่ยวอู้ฟู ห่อผลไม้ปามากมายไว้ในชายเส้อ ในมือยังถือกระทงใบไม้ท่รองน้า �
ี
ื
ี
สะอาดมาอีกด้วย
้
่
ึ
ี
็
ิ
้
ั
ิ
้
ิ
้
่
ี
่
เปยนซวตะลงไปเลกนอย จากนนยมแลวเอย “มคดเลยวาในปาดงพงไพร
เช่นนี้ ประมุขน้อยเซียวจะมีฝีมือหาเลี้ยงปากท้องด้วย”
เซียวซู่หานส่งน้าและผลไม้ให้เขา คล่ย้มข้นเช่นกัน “ยามว่างข้ามักไปล่า
ี
ิ
ึ
�
สัตว์ในปากับลูกน้อง หากข้างกายมีธนู ไม่แน่ว่ากลางคืนเราอาจได้อ่มเอมกับอาหาร
ิ
ปา”
ิ
ั
ั
พวกเขาท้งสองน่งพูดคุยกันอย่างหาได้ยาก แรกเร่มเซียวซู่หานแกล้งพูด
เร่องสัพเพเหระคล้ายไม่ใส่ใจ เม่อเห็นว่าเปียนซว่กินผลไม้เหล่าน้นหมดแล้วถึงได้
ั
ื
ื
ี
ลุกขึ้นยืน แค่นหัวเราะแล้วเอ่ย “จอมยุทธ์น้อยเปียน บนโลกหล้านี้ยังมิมีผู้ใดดื่มน�้า
ที่ข้าผู้แซ่เซียวหามา และมิเคยมีผู้ใดกินผลไม้ที่ข้าเก็บมากับมือเช่นกัน หนนี้เจ้าติด
หนี้บุญคุณข้าก้อนโตแล้ว”
ื
เม่อคาน้ถูกเอ่ยออกมา เปียนซว่ก็ตะลึงงันไปอย่างไม่อาจควบคุม คร้น
ั
�
ี
ี
ึ
เซียวซู่หานเห็นท่าทางเช่นน้ของเขาก็กู่ร้องยินดีอยู่ในใจ ก้าวข้นไปด้านหน้าแล้ว
ี
ึ
ึ
ี
ั
ฟาดมือลงท่แผลบนไหล่ซ้ายของเขาหน่งฝามือ เอ่ยข้นอย่างช่วร้าย “มิชอบติดหน ้ ี
ี
้
ุ
่
ี
ิ
ุ
บญคณผ้อนหรอ ข้าจะบอกเจ้าไว้ ข้าจะทาให้เจ้าตดหนบญคณข้าอย่างทชาตนก ็
�
ุ
ิ
้
ี
ื
่
ู
ุ
ื
31
