Page 29 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 1
P. 29

TOUKO SUNAHARA


          เกิดขึ้นตัวผมจะได้ไม่เป็นไร...พอดีผมเป็นโรคความจ�าเสื่อมน่ะครับ”
                                            ี
                ชิซุราอิเอ่ยโพล่งออกไป สารภาพเร่องท่ไม่เคยบอกใครนอกจากบุคคลท่เก่ยวข้อง
                                                                   ี
                                         ื
                                                                     ี
          กับเหตุการณ์ตอนความจ�าเสื่อมเท่านั้น
                เขาไม่ได้มีเจตนาปดบัง แต่ก็ไม่มีเหตุผลต้องเล่าให้ใครฟัง ใช่ว่าเล่าแล้วจะรักษา
          ได้ ในทางกลับกันมีแต่เพิ่มความเสี่ยงให้ตัวเอง

                                                                        ิ
                          ี
                          ่
                                                                  �
                ทว่าสาเหตทเผยความในใจออกไปง่ายดายอย่างน อาจเป็นเพราะกาลงเผชญ
                                                      ี
                                                                    ั
                         ุ
                                                      ้
          สถานการณ์ไม่คาดฝันและตัวเขาก�าลังหวั่นไหวอยู่ก็เป็นได้
                “โรคความจ�าเสื่อม...หมายความว่าไงครับ?”
                                         ื
                                                                     ึ
                                     ื
                “อะ ไม่ได้หมายความว่าจ�าเร่องเม่อวานไม่ได้หรอกนะครับ ราวหน่งปีคร่งก่อน
                                                                 ึ
          ผมมีอาการความจ�าเสื่อม จ�าเรื่องราวก่อนหน้านั้นไม่ได้เลย”
                “หนึ่งปีครึ่ง...”
                เหมือนชายหนุ่มเริ่มจับต้นชนปลายได้แล้ว สีหน้าจึงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
                พอเห็นชายหนุ่มซ่งปกติดูไร้อารมณ์ตลอดเวลาท�าหน้าช็อกอย่างรุนแรง ชิซุราอิก ็
                             ึ
          นึกเสียใจภายหลังว่า ‘รู้งี้ไม่น่าบอกเลย’

                           ื
                                            ั
                โรคความจ�าเส่อมอาจเป็นค�าธรรมดาท่วไป แต่แปลกประหลาดในชีวิตประจ�าวัน
                “อย่างกับการ์ตูนเลยใช่ไหมล่ะ?”
                ความรู้สึกดูถูกตัวเองอย่างรุนแรงเข้าครอบง�า ชิซุราอิหัวเราะกลบเกลื่อน
                แต่ชายหนุ่มไม่หัวเราะด้วย

                “ท�าไมถึงหัวเราะล่ะครับ มันล�าบากมากเลยไม่ใช่เหรอ!”

                น�้าเสียงแข็งกร้าวท�าเอาชิซุราอิถึงกับตกใจ
                ผู้ชายคนนี้ท�าเสียงแบบนี้ได้ด้วย เพิ่งรู้เป็นครั้งแรก

                                                                         ั
                “...ก็ ถ้าถามว่าล�าบากไหมก็ล�าบากแหละครับ และถ้าเกิดหัวกระแทกอีกคร้ง
          อาการอาจก�าเริบขึ้นมาอีก...ขอบคุณจริงๆ ที่ช่วยผมเอาไว้”


                                         27
   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34