Page 27 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 1
P. 27

TOUKO SUNAHARA


                ชิซุราอิในสภาพตกตะลึงรีบร้อนกล่าวขอบคุณ
                “ขะ ขอบคุณมากครับ ผมไม่เป็นไร”

                ต่อให้ตนเป็นคนปฏิกิริยาตอบสนองไวขนาดไหน ถ้าอีกฝายไม่กระโดดเข้ามาช่วย

          คงไม่ทันกาลแน่
                เขามองมือของชายหนุ่มที่โน้มตัวอยู่ สีแดงซึมออกมาจากหลังมือ

                “เลือด...ขะ ขอโทษครับที่ท�าให้บาดเจ็บ!”

                สงสัยครูดบันไดแน่เลย
                “ถลอกนิดหน่อยเองครับ”

                “แต่!”

                          ่
                                                    ี
                 ิ
                          ื
                                                                      ี
                                             ็
                                                              ู่
                                                                  ั
                ชซุราอิแตกตน เขามองไปรอบๆ แล้วกนึกได้ว่ามร้านขายยาอยตรงหวมุมส่แยก
          ตอนนี้น่าจะยังเปดอยู่
                                                ี
                ชายหนุ่มบอกชิซุราอิท่ก�าลังต่นตระหนกเต็มท่ เสียงไม่ร้อนรนแต่กลับฟังดูสบายๆ
                                ี
                                     ื
          ด้วยซ�้า
                “แค่นี้เอง สบายมากครับ บ้านผมอยู่ใกล้แค่นี้...อะ คุณเองก็รู้จักบ้านผมนี่”
                            ั
                                      ิ
                                                     ั
                พอถูกบอกเช่นน้นชิซุราอิถึงเพ่งตระหนักได้ในตอนน้นว่าท�าไมตนถึงคุ้นหน้าผู้ชาย
          คนนี้นัก แถมเสียงพูดยังคุ้นหูอีกต่างหาก
                เขาคือมาสเตอร์ร้านกาแฟ ‘คะแนรี’ ที่ตนเพิ่งไปมาเมื่อตอนบ่ายนี่เอง
                ท�าไมถึงมองไม่ออกในทันทีนะ
                ลักษณะของเขาต่างจากตอนอยู่ในร้าน เสื้อผ้าสบายๆ เหมาะกับวัยสร้างความ

          สับสนให้ มีเพียงความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเท่านั้นที่ครอบง�าสมอง
                                                                      ู
                                    ื
                             ี
                                    ้
                “อะ เอาเป็นว่า เด๋ยวผมไปซอปลาสเตอร์ปดแผลหรืออะไรมาให้ ช่วยรออย่ตรงน ้ ี
          ก่อนได้ไหมครับ?”
                        ู
                                                        ้
                                                            ั
                ถงบ้านอย่แถวนกเถอะ แต่ทาคนบาดเจบจะให้บอกว่า ‘งนขอตวก่อนนะครบ’ แล้ว
                                                                    ั
                 ึ
                             ็
                                            ็
                                    �
                                                        ั
                            ี
                            ้
                                         25
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32