Page 25 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 1
P. 25

TOUKO SUNAHARA


                หัวใจพลันเต้นกระดอน
                นี่อาจเป็นคนรู้จัก

                           ั
                                      ี
                                    ่
                     ิ
                  ุ
                 ิ
                           ่
                       ึ
                      ู
                                            ้
                                            ั
                                                                       ุ
                                                   ่
                ชซราอร้สกหวนไหวมากกวาดใจ รางนนแฉลบผานไปราวกับลมกระโชก ชิซราอ ิ
                                         ่
          หมุนตัวอย่างแรงตั้งใจจะหันไปมอง แต่แล้วเขาก็ต้องร้องเสียงหลงจนน่าสมเพช
                “เหวอ...”
                                                               ิ
                                         ี
                       ื
                                                         ื
                เท้าเขาล่นไถล สะพานลอยแห่งน้ขอบเป็นโลหะท�าให้ล่นง่าย ย่งเป็นวันฝนตก
          ด้วยแล้วเรียกได้ว่าเดินไปเสียวสันหลังวาบไป
                ปลายเท้าสะบัดข้นดันร่างกายให้เอนไปข้างหลัง หน้าแหงนมองข้างบนโดยไม่สน
                             ึ
          เจตนารมณ์ของตัวเอง
                แม้ถูกเมฆหนาทึบบดบัง แต่ดวงจันทร์ก็พยายามเฉิดฉายเห็นเป็นแสงนวลสลัว
                                           ี
                               ื
                                                            ี
                สีแดงลอยแวบอยู่เบ้องหน้า USB ท่เขาอัปเดตข้อมูลและรบร้อนสวมคอก่อน
          ออกมาจากบ้านก�าลังลอยอยู่กลางอากาศ ด้วยความคิดท่ว่าไม่ว่าเกิดอะไรข้นก็ต้องคว้า
                                                                 ึ
                                                    ี
                                          ิ
          เอาไว้ก่อน ชิซุราอิจึงเอ้อมมือพยายามคว้าส่งน้นเอาไว้ แล้วเขาก็จินตนาการภาพตัวเอง
                                            ั
                           ื
          ตกบันได
                เสียงทื่อๆ กับความเจ็บปวดฟาดร่างกายอย่างเต็มแรง จากนั้น...
                                                       ี
                                                     ิ
                แรงกระแทกกลับไม่ได้แล่นผ่านเข้ามายังศีรษะ ส่งท่โดนกระแทกมีแค่สะโพก
          อะไรบางอย่างรองรับศีรษะของเขาเอาไว้ ไม่ใช่โลหะเย็นเฉียบ ไม่ใช่คอนกรีตแข็งโปก แล้ว
          เสียงของใครบางคนก็ดังมาจากด้านหลัง
                “ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”
                “อะ...”
                ชายที่เดินสวนกันเมื่อกี้

                ชิซุราอิเข้าใจสถานการณ์ในทันท อีกฝายย่นมือมาประคองศีรษะเขาเอาไว้ได้
                                         ี
                                                ื
          ทันท่วงทีนั่นเอง


                                         23
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30