Page 32 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 32
สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
30 สล
อยู่บนโตะไม้ครึ่งวงกลมฝังหินอ่อนที่ตั้งอยู่ริมหน้าต่าง ท่าทางเหมือนคนที่ก�าลัง
สะกดอารมณ์คุกรุ่น หรือไม่ก็นั่งครุ่นคิดบางอย่าง นิ้วมือทั้งห้าของมืออีกข้าง
ตบไปที่หน้าขาของตนอย่างเป็นจังหวะช้าๆ
ผู้ดูแลทั้งห้ายืนแน่นิ่งไม่ขยับตัว ไม่มีผู้ใดกล้าผ่อนลมหายใจ
ทุกคนต่างรู้ว่าประมุขตระกูลหนุ่มของพวกเขาเดินทางติดต่อกันมาหลาย
คืนกว่าจะมาถึงเมืองหลวงก็เพื่อหินหยกก้อนนั้น หลังจากค้นหามาแรมปจน
กระทั่งมีเบาะแส แต่ก็พลาดพลั้งเพราะพวกเขามาช้าไป ในขณะที่พวกเขาวาง
หมากพลาดไปก้าวหนึ่ง สมบัติล�้าค่าก็ถูกชิงไปในพริบตา แล้วจะไม่ให้โมโห
ได้อย่างไร
เรื่องมาถึงขั้นนี้คงไม่ต้องพูดสิ่งใดแล้ว แม้แต่ข้ออ้างก็ไม่จ�าเป็น คงต้อง
รอให้เจ้านายของตนจัดการแล้วกัน
จู่ๆ ประมุขตระกูลหนุ่มก็หยุดมือที่ตบหน้าขาของตนราวกับว่ามีแผนการ
อยู่ในใจแล้ว เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นก่อนจะเอ่ยถาม
“แล้ว...มันตกไปอยู่ในมือผู้ใดกัน?”
วันรุ่งขึ้น หลังจากซูหย่างเสียนร่วมรับประทานอาหารเช้ากับท่านพ่อซู
แล้ว สองพ่อลูกก็เดินทางออกนอกเมืองไปด้วยกัน รถม้าเคลื่อนไปยังหมู่บ้าน
ซีกู่ หมู่บ้านเล็กๆ ที่อยู่ห่างจากตัวเมืองไปสิบลี้ เพื่อไปเยือนผู้เฒ่าอวิ๋นซีที่ไป
2
ปลูกบ้านอาศัยอยู่ริมธารน�้ากลางหุบเขา
ที่พวกนางได้รู้จักยอดประติมากรหยกแห่งยุคท่านนี้ เป็นเพราะท่านพ่อ
2 1 ลี� เท่ากับระยะทางประมาณ 500 เมตร
