Page 28 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 28
สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
26 สล
ท่านพ่อซูพยักหน้าถี่ “ชอบสิ ชอบมาก!” ดวงตาสุกใสของเขาเป็นประกาย
ก่อนจะแสดงท่าทีเอียงอายพร้อมห่อปากอย่างน่าเอ็นดูแล้วเอ่ยต่อ “ยายหนู พ่อ
มียอดอาจารย์ที่นับถืออยู่ เขานั้นมีบุญคุณกับพวกเรามาก เขานะ เขา...” คิ้วของ
เขาขมวดแน่น พยายามคิดถึงบุญคุณอันใหญ่หลวงที่ผู้อื่นเคยมอบให้ แต่กลับ
คิดไม่ออก
ซูหย่างเสียนเห็นเช่นนั้นก็ไม่ได้ร้อนใจ เพียงเอ่ยขึ้นช้าๆ “ท่านพ่อ
ท่านอาจารย์ผู้นั้นแซ่ฟ่านนามว่าฉี่ ฉายา ‘ผู้เฒ่าอวิ๋นซี’ เมื่อหลายปก่อนรับลูก
เป็นศิษย์ และไปมา ‘ร้านฝูเป่า’ อยู่บ่อยครั้ง”
“ใช่! ใช่แล้ว...” ท่านพ่อซูตบโตะเสียงดัง คลายคิ้วขมวดและยิ้มกว้าง
“ฟ่านฉี่...ชื่อนี้ไม่ผิดแน่...ผู้เฒ่าอวิ๋นซี ใช่! คือผู้เฒ่าอวิ๋นซี...เขารับเจ้าเป็นศิษย์
คนสุดท้าย แล้วเจ้ายังมีศิษย์พี่อีกสามคน ซ�้าทั้งสามคนยังอายุรุ่นราวคราวเดียว
กับพ่อ ข้าชอบพวกเขามากจนนับถือเป็นพี่น้อง ข้าชอบพวกเขามาก”
หยวนต้าเฉิงที่ได้ฟังการสนทนาของสองพ่อลูกหัวเราะร่า มืออวบใหญ่
ของเขาตบไปที่บ่าท่านพ่อซู “ท่านเป็นพี่ของข้า ส่วนบุตรสาวของท่านเป็นศิษย์น้อง
ของข้า ความสัมพันธ์ของพวกเรายุ่งยากซับซ้อนพิกล”
ท่านพ่อซูมีท่าทีตกใจราวกับเพิ่งค้นพบว่าบุคคลที่อยู่ข้างกายก็คือพี่น้อง
ที่เขาเพิ่งพูดถึงไป
“เจ้า...ใช่ เจ้าคือต้าเฉิงนี่ เจ้าบอกว่าต้องการหาหยกชั้นดีสักก้อนเพื่อจะ
ได้แสดงฝมือของเจ้า เจ้าจะสลักหยกให้ออกมาดีที่สุด หลังจากนั้น...หลังจากนั้น
จะมอบให้อาจารย์เจ้าในวันเกิดเป็นการต่ออายุ นั่นเป็นวันเกิดปที่เก้าสิบเชียวนะ
ดังนั้นไม่ต่ออายุไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องต่ออายุให้ถึงร้อยยี่สิบป เอาให้เฉิดฉายไป
เลย” เขาพยักหน้าถี่แล้วหยุดคิดสักพักก่อนจะพยักหน้าต่อ “ตอนนี้ ‘ร้านฝูเป่า’
ก็มีหยกดิบชั้นดีอยู่ในมือแล้ว สามารถต่ออายุได้แล้ว ใช่หรือไม่”
“ใช่เจ้าค่ะ” ผู้ที่ตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ คือซูหย่างเสียน นางดึงเคราของ
