Page 24 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 24
สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
22 สล
การจะตามหามรกตที่โปร่งแสงเป็นเรื่องยากยิ่งนัก แน่นอนว่ายิ่งโปร่งแสงมาก
เท่าไร ราคาก็จะยิ่งสูงตามไปด้วย ‘วัวหมอบมรกต’ ที่อยู่ในมือเถ้าแก่เหอชิ้นนี้
แม้ว่ารูปผลึกเกือบจะโปร่งแสงแต่ก็เปล่งแสงด้วย เห็นได้ชัดว่าเป็นหินหยกดิบ
จากภูเขาที่มีแร่เรืองแสงผสมอยู่ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ของแท้”
การซื้อขายหรือสะสมวัตถุโบราณและเครื่องหยกจ�าเป็นต้องอาศัยสายตา
ที่เฉียบแหลม ทุกคนต่างก็ต้องมีเวลาที่มองพลาดไปบ้าง ดังนั้นค�าว่า ‘ไม่แท้’
จึงเป็นค�าที่แสดงถึงการส�ารวม ทั้งยังเพื่อไม่เป็นการปรามาสไปโดยตรงว่าวัตถุที่
อีกฝ่ายซื้อเก็บไว้เป็นของปลอม การใช้ค�าพูดเช่นนี้ก็ถือเป็นการไว้หน้าอีกฝ่ายด้วย
เถ้าแก่เหอลูบเคราสีขี้เถ้าพลางถอนหายใจ “สายตาของข้ายิ่งแก่ยิ่ง
ฝ้าฟาง ข้างกายก็ไม่มีผู้ช่วยที่เชื่อถือได้ มิหน�าซ�้ายังไม่มีผู้สืบทอดอีก เฮ้อ ร้านนี้
คงถึงเวลาต้องปดตัวลงเสียแล้ว”
เมื่อครู่ที่ซูหย่างเสียนเดินเข้ามาในร้าน นางได้กวาดตาดูรอบๆ ร้านไป
บ้างแล้ว
แม้ว่าลูกจ้างในร้านทั้งสองคนนั้นจะเก็บกวาดร้านอย่างสะอาดสะอ้าน
แต่สินค้าที่จัดวางบนชั้นก็มีไม่มาก สินค้าชิ้นใหญ่ที่วางก็ค่อนข้างน้อย หากยัง
อยากจะเปดกิจการบนถนนบูรพาเส้นนี้ต่อไป เกรงว่าจะไม่ง่ายเสียแล้ว
เถ้าแก่เหอส่ายศีรษะพลางถอนหายใจ “ไม่กลัวว่าท่านจะมองเป็นเรื่อง
ตลก พวกเรานั้นอิจฉาบิดาของท่านเหลือเกินที่มีบุตรสาวสายตาเฉียบแหลมเช่น
ท่าน ส�าหรับพวกเราในวงการนี้แล้ว การมีบุตรสาวแบบท่านสักคนก็ดีเท่ากับ
บุตรชายผู้องอาจของบ้านอื่นถึงสิบคน”
เมื่อถูกเอ่ยชมซึ่งๆ หน้า แก้มของซูหย่างเสียนจึงเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ
พร้อมกับเผยยิ้มที่มุมปาก “เถ้าแก่เหอก็ชมเกินไป เมื่อสามปก่อนความจ�าของ
ท่านพ่อข้าผิดปกติ กิจการ ‘ร้านฝูเป่า’ ของตระกูลเราจึงต้องหยุดกิจการไปด้วย
ตอนนั้นข้าไม่สามารถช่วยกิจการของตระกูลไว้ได้ จะให้คิดว่าตนเองดีเลิศนั้น
