Page 22 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 22

สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
          20 สล

                ตามกติกาแล้วเหล่าพ่อค้าวาณิชหยกที่เป็นสมาชิกของสมาคมจ�าเป็น

          ต้องเตรียมเครื่องหยกชิ้นเล็กอย่างน้อยสามชิ้น หรือเครื่องหยกชิ้นใหญ่หนึ่งชิ้น
          เพื่อจัดแสดง และให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญในวงการแกะสลักและนักวิจารณ์เข้าชม

                ผ่านมาหลายสิบปจวบจนปัจจุบัน จากรูปแบบงานที่ให้เข้าชมและวิจารณ์

          เริ่มขยายกว้างขึ้น ไม่จ�ากัดอยู่แค่ในเมืองหลวงอีกต่อไป เหล่านักแกะสลักหยก
          และพ่อค้าหยกต่างเดินทางมาเข้าร่วมงานที่ยิ่งใหญ่นี้ งานประเมินธรรมดาจึงเพิ่ม

          บรรยากาศตื่นเต้นน่าติดตามเข้าไป กลายเป็นลานประลองส�าหรับประลองฝมือ

          ระหว่างส�านักเล็กใหญ่ทั้งหลาย ทั้งยังเป็น ‘สนามประลอง’ สายตา ฝมือ หรือ
          แม้แต่สินทรัพย์ประจ�าตระกูลของเหล่าพ่อค้าหยกอีกด้วย

                ทุกครั้งที่ถึงช่วง ‘เทศกาลประชันหยก’ สถานที่จัดงานหลักอย่างถนนบูรพา

          ก็จะคึกคักขึ้นมาเป็นพิเศษ แม้ว่างานเทศกาลปดม่านลงไปแล้ว แต่ความครึกครื้น
          ยังคงอยู่ ถึงขนาดว่าถนนทั้งเส้นแออัดไปด้วยผู้คนมากมาย เพราะหยกดิบ

          เครื่องหยกที่ถูกวิจารณ์ว่าเป็นของมีต�าหนิจาก ‘เทศกาลประชันหยก’ หรือการ
          เจรจาซื้อขายล้มเหลว แปดเก้าส่วนจะถูกส่งเข้าไปในตลาดค้าหยกที่ใหญ่ที่สุด

                ส�าหรับพ่อค้าหยกที่ท�ากิจการเกี่ยวกับหยกแล้ว เครื่องมือหากินนั้น

          ก็คือสายตาที่แม่นย�า
                ทว่าสี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง ต่อให้เป็นประติมากรหยกยอด

          ฝมือหรือพ่อค้าหยกผู้มีประสบการณ์โชกโชนก็ต้องเคยมองพลาดไปบ้าง และเมื่อ
          พลาดปล่อยผลงานชิ้นยอดหลุดเข้าไปสู่การซื้อขายในตลาดหยก เช่นนั้นก็คง

          ต้องพึ่งฝมือว่าใครจะสามารถ ‘เก็บเกี่ยว’ ได้ถึงที่สุด

                การเก็บเกี่ยวเป็นเรื่องที่คนในวงการวัตถุโบราณและหยกยกเอามาพูด
          ไม่หยุดปากมากที่สุด

                ชิ้นงานคุณภาพที่ถูกคัดเป็นของมีต�าหนิเพียงเพราะเปอนเศษฝุ่น หรือ

          แม้กระทั่งถูกปฏิบัติราวกับเป็นเครื่องทองแดงขึ้นสนิมและถูกขายในราคาที่
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27