Page 22 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 22
สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
20 สล
ตามกติกาแล้วเหล่าพ่อค้าวาณิชหยกที่เป็นสมาชิกของสมาคมจ�าเป็น
ต้องเตรียมเครื่องหยกชิ้นเล็กอย่างน้อยสามชิ้น หรือเครื่องหยกชิ้นใหญ่หนึ่งชิ้น
เพื่อจัดแสดง และให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญในวงการแกะสลักและนักวิจารณ์เข้าชม
ผ่านมาหลายสิบปจวบจนปัจจุบัน จากรูปแบบงานที่ให้เข้าชมและวิจารณ์
เริ่มขยายกว้างขึ้น ไม่จ�ากัดอยู่แค่ในเมืองหลวงอีกต่อไป เหล่านักแกะสลักหยก
และพ่อค้าหยกต่างเดินทางมาเข้าร่วมงานที่ยิ่งใหญ่นี้ งานประเมินธรรมดาจึงเพิ่ม
บรรยากาศตื่นเต้นน่าติดตามเข้าไป กลายเป็นลานประลองส�าหรับประลองฝมือ
ระหว่างส�านักเล็กใหญ่ทั้งหลาย ทั้งยังเป็น ‘สนามประลอง’ สายตา ฝมือ หรือ
แม้แต่สินทรัพย์ประจ�าตระกูลของเหล่าพ่อค้าหยกอีกด้วย
ทุกครั้งที่ถึงช่วง ‘เทศกาลประชันหยก’ สถานที่จัดงานหลักอย่างถนนบูรพา
ก็จะคึกคักขึ้นมาเป็นพิเศษ แม้ว่างานเทศกาลปดม่านลงไปแล้ว แต่ความครึกครื้น
ยังคงอยู่ ถึงขนาดว่าถนนทั้งเส้นแออัดไปด้วยผู้คนมากมาย เพราะหยกดิบ
เครื่องหยกที่ถูกวิจารณ์ว่าเป็นของมีต�าหนิจาก ‘เทศกาลประชันหยก’ หรือการ
เจรจาซื้อขายล้มเหลว แปดเก้าส่วนจะถูกส่งเข้าไปในตลาดค้าหยกที่ใหญ่ที่สุด
ส�าหรับพ่อค้าหยกที่ท�ากิจการเกี่ยวกับหยกแล้ว เครื่องมือหากินนั้น
ก็คือสายตาที่แม่นย�า
ทว่าสี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง ต่อให้เป็นประติมากรหยกยอด
ฝมือหรือพ่อค้าหยกผู้มีประสบการณ์โชกโชนก็ต้องเคยมองพลาดไปบ้าง และเมื่อ
พลาดปล่อยผลงานชิ้นยอดหลุดเข้าไปสู่การซื้อขายในตลาดหยก เช่นนั้นก็คง
ต้องพึ่งฝมือว่าใครจะสามารถ ‘เก็บเกี่ยว’ ได้ถึงที่สุด
การเก็บเกี่ยวเป็นเรื่องที่คนในวงการวัตถุโบราณและหยกยกเอามาพูด
ไม่หยุดปากมากที่สุด
ชิ้นงานคุณภาพที่ถูกคัดเป็นของมีต�าหนิเพียงเพราะเปอนเศษฝุ่น หรือ
แม้กระทั่งถูกปฏิบัติราวกับเป็นเครื่องทองแดงขึ้นสนิมและถูกขายในราคาที่