Page 37 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 37
เหลยเอินนำ 35
เหลยเอินนำ
เมื่อเทียบกับร่างของบุรุษขมวดคิ้วแน่น กลอกตาให้กับคู่ชีวิตที่ทั้งสูงและร่างใหญ่
กว่าเขา
ป้าชวนเชิดหน้าจ้องกลับไปบ้าง “นั่นต้องส�าคัญอยู่แล้วสิ ส�าคัญยิ่งกว่า
ส�าคัญเสียอีก ตอนนี้คุณหนูอายุยี่สิบปแล้ว แต่ยังมิได้ออกเรือน ซ�้านายท่าน...
นายท่านยังเป็นเสียแบบนั้น ยากที่จะไม่กลุ้มใจแทนคุณหนูจริงๆ พวกเรายังไม่
ช่วยคิดช่วยสอดส่องอีกได้อย่างไร?”
ลุงชวนขยับปากตั้งใจจะเถียงกลับ แต่ซูหย่างเสียนรีบแย้งขึ้น นางยิ้ม
พลางส่ายหัว
“ท่านป้า ‘ร้านฝูเป่า’ ของเราไม่เปดท�าการอีกแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังอาศัย
การช่วยเป็นสายตาให้ผู้อื่นแลกกับเงินเล็กน้อยให้พอประทังชีวิตได้บ้าง พวกเรา
มีกันสี่คนมิใช่หรือ? ข้าก็ใช่ว่าไม่ออกเรือนไม่ได้เสียหน่อย วันนี้ที่มีคนมาเยี่ยมเยียน
คงจะแค่มาเพราะชื่อเสียงอันน้อยนิดของข้าในเมืองหลวง คงอยากให้ข้าช่วยเลือก
ดูหยกเท่านั้น ท่านป้าอย่าได้คิดมาก”
“ไม่ใช่เรื่องดูหยก แล้วก็ไม่ต้องการใช้สายตาของคุณหนู” ลุงชวนรีบ
พูดแทรก หน้าตาเคร่งขรึม
“เอ? แล้วเขาจะมาหาข้าด้วยเรื่องใดกัน?” ซูหย่างเสียนถาม
“ไม่ทราบขอรับ”
ค�าตอบของลุงชวนท�าให้นางนิ่วหน้า
ก�าลังคิดว่าจะเรียบเรียงความเป็นมาของเรื่องนี้อย่างไร ลุงชวนก็พูดต่อ
“พวกเราไม่รู้ว่าคุณชายท่านนั้นมาถึงที่นี่ด้วยเหตุใด แต่ต้องไม่ใช่เพราะต้องการ
ยืมสายตาคุณหนูอย่างแน่นอน เพราะเขามีพื้นเพที่ดีกว่า มีชื่อเสียงมากกว่า
สิ่งที่คุณหนูทราบ เขาก็ทราบ และสิ่งที่คุณหนูไม่ถนัดนั้น ได้ยินมาว่านั่นเป็น
สิ่งที่เขาถนัดยิ่งกว่าถนัดเสียอีก ก่อนนี้ ‘ร้านฝูเป่า’ มีงานสลักหยกขาวที่ชื่อว่า
‘สามแพะเบิกฤกษ์’ ท่านเอาแต่มองงานสลักนั่นสามวันสามคืน ถึงกับกินไม่ได้
