Page 41 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 41
เหลยเอินนำ
เหลยเอินนำ 39
น้องชายนั่งมาทั้งบ่ายแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง? รู้สึกนั่งสบายปลอดโปร่งมากเลยใช่
หรือไม่ ต่อให้นั่งนานกว่านี้ก็ไม่รู้สึกถึงเหงื่อเลยใช่หรือไม่” ท่านพ่อซูพูดเยินยอ
สมบัติที่ลูกสาวมอบให้
น�้าเสียงของบุรุษเอ่ยอย่างราบเรียบ...
“นี่เป็นเสื่อตั่งที่สานขึ้นจากเถาวัลย์น�้าอย่างพิถีพิถัน เป็นของดีที่หาได้
เฉพาะในเมืองเถิงเซี่ยนริมแม่น�้าลั่วอวี้ของเจียงหนาน นุ่มสบายอย่างที่คิดจริงๆ”
3
เขาหยุดพักหนึ่งแต่ไม่ลืมพูดเสริม “ระบายลมดีด้วย”
ท่านพ่อซูพยักหน้าถี่พร้อมกับยิ้มตาหยี “แล้วก็ยังมีแผ่นหินอ่อนนี่อีก
ไม้แดงนี่ก็ถูกสลักได้อย่างงดงามไปเลยใช่หรือไม่”
ชายหนุ่มตอบ “พนักพิงทั้งสามด้านนั้นต่างใช้วิธีสลักลายฉลุ ส่วนสิ่ง
มงคลทั้งแปดนั้นก็ยังสลักได้อย่างวิจิตร ถ่ายทอดความมงคลออกได้ดีทีเดียว ตรง
กลางพนักพิงถูกฝังด้วยแผ่นหินอ่อนลวดลายเหมือนทิวทัศน์ที่วาดด้วยน�้าหมึก
คล้ายตะวันที่โผล่พ้นทะเลเมฆ เป็นเครื่องไม้ผสานหินที่ควรค่าแก่การสะสมยิ่ง
นัก”
“ฮ่าๆๆ น้องชายพูดถูก ทั้งยังพูดได้ดี! ใช่แล้วๆ ควรค่าแก่การสะสมยิ่ง
นัก! สายตาของยายหนูช่างดีเลิศ ช่างเฉียบแหลมและเป็นห่วงพ่อของนางมาก...
อา! ที่พูดก็หมายถึงข้านี่ ยายหนูห่วงข้า จะบอกอะไรเจ้าไว้นะว่าข้าก็คือพ่อของ
ยายหนู ข้าคือพ่อของนางเอง” น�้าเสียงของเขาแฝงไปด้วยความภูมิใจที่ได้รับของดี
เช่นนี้จากบุตรสาวของตน “ยายหนูของข้าเป็นหญิงสาวที่ดีที่สุดในใต้หล้า ใคร
ต่างก็ชอบนาง หากน้องชายได้พบนางละก็ จะชอบนางมากเลยล่ะ”
“ท่านพ่อ...” เสียงหวานแว่วดังจากนอกประตูก่อนที่ร่างของซูหย่างเสียน
จะก้าวข้ามผ่านประตูมา
3 เจียงหนาน คือ พื�นที�บริเวณตอนล่างของแม่นํ�าเจียง
