Page 39 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 39
เหลยเอินนำ
เหลยเอินนำ 37
“เอ่อ...ไม่มีนี่ขอรับ คือ...เขาจ�าเป็นต้องฝากไว้ด้วยหรือ” ลุงชวนเริ่มฉงน
ก่อนจะยกมือเกาหลังคอแกรกๆ
“ถ้าเช่นนั้นเขาได้บอกหรือไม่ว่าพรุ่งนี้จะมาอีก?” กลายเป็นซูหย่างเสียน
ที่คว้าแขนของลุงชวนและป้าชวนแทน
สองสามีภรรยามองหน้ากันด้วยสีหน้าประหลาดแล้วส่ายศีรษะพร้อมกัน
“เฮ้อ...” ซูหย่างเสียนถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก่อนจะห่อไหล่ลงอย่าง
ห่อเหี่ยวราวกับปลาปักเป้าที่พองตัวจนใหญ่แล้วยุบลงในพริบตา
ลุงชวนเกาหลังคออีกครั้ง จากนั้นพูดอย่างสงสัยในท่าทีของคุณหนู “เขา
มาเยี่ยมเยียนตั้งแต่บ่ายและยังไม่จากไป ตอนนี้นั่งอยู่กับนายท่าน แล้วคุณหนู
จะให้เขาฝากสิ่งใดหรือไหว้วานเรื่องใดหรือ”
...หา?
ได้ยินดังนั้นซูหย่างเสียนก็เบิกตากว้างขึ้นทันที ดวงตาสีน�้าตาลที่ไม่
คาดคิดว่าจะโตได้มากกว่านี้กลับกลมโตราวกับกระพรวนทองแดง
นางท�าตาโต อ้าปากค้างพูดไม่ออก ปกจมูกขยายกว้าง แก้มทั้งสองถูก
แต้มด้วยสีแดง
เขามาเยี่ยมเยียนนางถึงที่เรือน
แม้นางไม่อยู่ เขาก็ยังไม่จากไป
เขายังคงรอนางกลับมา
เช่นนั้นแล้ว...เช่นนั้นแล้ว...ตอนนี้เขาก็อยู่ในบ้านของนาง เขาอยู่ใกล้เพียง
แค่นี้ นางจะต้องไปพบเขาให้ได้!
อาการชาวาบไหลผ่านขึ้นมาตามสันหลัง สมองของนางมึนงงจนพูดไม่ออก
ร่างกายท�าได้แค่ก้าวเท้าวิ่งเข้าไปยังสวนด้านหลังในเรือนของตน
