Page 36 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 36
สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
34 สล
นางก็ให้เงินเยียวยาเพิ่มเข้าไป
แต่ลุงชวนและป้าชวนนั้นเข้ามาท�างานในตระกูลซูตั้งแต่นางยังเด็ก
จนเสมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน แม้ว่าจะปลดป้าย ‘ร้านฝูเป่า’ ลงมาแล้ว และ
ไม่ท�าการใดอีก แต่สองสามีภรรยาคู่นี้ก็มิได้หวังจะกลับบ้านเกิด ยังคงอยู่ดูแล
พวกนางสองพ่อลูกต่อ
“ท�าไม...เอ! เกิดเหตุใดกัน”
แขนทั้งสองของซูหย่างเสียนถูกคนทั้งสองจับไว้คนละข้าง นางตกใจจน
เบิกตากว้าง หัวใจเต้นรัวอยู่ภายในอก
“ท่านลุง ท่านป้า หรือว่าอาการของท่านพ่อจะก�าเริบอีกแล้ว? หรือว่า
เขาวิ่งออกไปแล้ว?”
ก่อนหน้านี้เคยเกิดเหตุการณ์ลักษณะนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง ท่านพ่อซูแอบ
เดินออกไปแล้วจ�าทางกลับเรือนไม่ได้
โชคดีที่ครานั้นมีผู้มีน�้าใจช่วยเหลือ เขาจ�าท่านพ่อซูได้ถึงได้พาท่านพ่อซู
ที่นั่งร้องไห้ฟูมฟายอยู่ข้างแม่น�้าลั่วอวี้มาส่งถึงที่ ‘ร้านฝูเป่า’
“ไม่ใช่เจ้าค่ะ ไม่ใช่!” ป้าชวนปฏิเสธเสียงเบาและเร่งรีบ ส่วนลุงชวนก็
ส่ายหัวถี่ๆ
“ไม่ใช่...อย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดี” ซูหย่างเสียนรู้สึกโล่งใจ
ขึ้นมาทันที “ถ้า...ถ้าเช่นนั้นเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่?”
ป้าชวนกะพริบตา สีหน้าเก็บอาการตื่นเต้นไว้ไม่มิด “คุณหนูเจ้าคะ มี
คุณชายหนุ่มรูปงาม งามจนยากจะบรรยายมาพบคุณหนู เขาเหมือนกับเดินออก
มาจากภาพวาดก็มิปาน งามมากเหลือเกิน ข้ายังไม่เคยพบผู้ใดที่มีใบหน้า
หล่อเหลาเช่นนี้มาก่อนเลย”
“ยายคนนี้นี่ เรื่องส�าคัญไม่เล่า เล่าหน้าตาของผู้อื่นไปท�าไมกัน นั่นคือ
เรื่องส�าคัญอย่างนั้นหรือ?” ลุงชวนซึ่งเป็นชายวัยกลางคนที่รูปร่างผอมเล็กสันทัด
