Page 46 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร

สลักใจเจ้ำประติมำกรักใจเจ้ำประติมำกร
44 สล

วันนี้เขาได้พบกับหญิงสาวที่ ‘แย่งชิง’ อาหารในปากของเขาไปเสียที

แวบแรกที่เห็นคือร่างอรชรอ้อนแอ้นในชุดกระโปรงเรียบง่ายสีรากบัว
สายคาดเอวสีเหลืองขนเป็ดห้อยเชือกผูกป้ายหยกสีขาวนวล พู่สีเหลืองขนเป็ด

ของป้ายเคลื่อนไหวไปตามจังหวะการก้าวของนาง

เขาคิดว่านางเป็นเช่นนี้ เป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ผุดผ่องนางหนึ่งเท่านั้น
รอจนนางเอ่ยปากกล่อมบิดาของตนและพากลับมานั่งที่ตั่งอย่างเอาอก

เอาใจดูแลโดยไม่แลเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ นี่ถึงท�าให้เขารู้สึกทั้งประหลาดใจและอัศจรรย์

ใจ
เมื่อนางจัดการทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วถึงหันมาท�าคารวะเขาอย่าง

สงบเสงี่ยม

นางเคลื่อนตัวมาข้างหน้า ลดระยะห่างให้เขาเพ่งพิศนางได้ละเอียดยิ่งขึ้น
ใบหน้าเรียว เครื่องหน้าสะอาดสะอ้าน แม้จะไม่ถึงขั้นงามล�้า แต่ก็มี

ท่าทางสงบนิ่งและดวงตาน่าค้นหาคู่นั้น
ดวงตาของนางกลมโต แววตากระตือรือร้นพราวระยับ ทว่าก็เหมือนกับ

การแต่งกายของนาง สีเหลืองขนเป็ดโดดเด่นขึ้นท่ามกลางสีราบเรียบอย่างสีรากบัว

ดวงตาของนางก็เช่นกัน เป็นประกายสุกใสราวกับเก็บซ่อนบางอย่างไว้ไม่ยอม
เปดเผย ช่างชวนให้หลงใหลน่าค้นหา

“เชิญนั่งเถิด พวกเรามีเรื่องต้องเจรจา” เขายิ้มบาง ไม่รู้สึกเลยแม้แต่น้อย
ว่าสิ่งที่เอ่ยไปนั้นจะเป็นการเสียมารยาท

การ ‘ท�าตัวเสมือนเป็นเจ้าบ้าน’ ของยงเส้าไป๋ท�าให้ซูหย่างเสียนชะงักไป

แต่ไม่นานนางก็ตั้งสติได้
นางหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ใกล้ท่านพ่อซูอย่างส�ารวม หันกลับ

ไปยิ้มตอบบิดาที่ส่งยิ้มให้นางอย่างเปดเผย ก่อนสายตาจะตวัดไปมองที่ร่างของ

ยงเส้าไป๋