Page 45 - อ่านฟรี! สลักใจเจ้าประติมากร
P. 45
เหลยเอินนำ
เหลยเอินนำ 43
ดังพระสังกัจจายน์อย่างมีความสุข
“คนที่ท�าให้ท่านพ่อเปดใจจนถึงขนาดเปดกรุสมบัติของท่านออกมาเล่น
ได้ จะต้องเป็นคนที่สุดยอดมากๆ และเก่งมากๆ เช่นเดียวกัน”
“อือ! อือ!” ท่านพ่อซูพยักหน้าหนักแน่น หางคิ้วถ่ายทอดความสุขออก
มาอย่างชัดเจน
แม้จะถูกบิดาของตนยื้อไว้ แต่ซูหย่างเสียนเปลี่ยนบทบาทจากผู้ตามเป็น
ผู้น�า พาท่านพ่อซูกลับไปที่มุมหนึ่งของตั่งไม้แดงได้ราบรื่นอย่างงดงาม และ
กดไหล่เขาให้นั่งลง
จากนั้นนางก็ย่อตัวคุกเข่า หยิบผ้าสะอาดผืนหนึ่งออกมาจากใต้แขนเสื้อ
ยกเท้าข้างหนึ่งของบิดามาไว้ที่เข่า เมื่อเช็ดเท้าขวาเสร็จแล้วก็เปลี่ยนไปเช็ดเท้า
ซ้ายให้ต่อ สุดท้ายจัดแจงสวมถุงเท้าขาวจากผ้าไหมและตามด้วยรองเท้าสีด�าต่อ
เมื่อจัดการจนเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว นางจึงค่อยๆ หยัดตัวขึ้นอย่างอ่อนช้อยแล้ว
หันไปท�าความเคารพแขกคนส�าคัญที่เอาแต่ท�าท่าทีเอื่อยเฉื่อยอยู่ตลอด แต่สายตา
คมกลับเป็นประกาย
“ข้าน้อยซูหย่างเสียน แม้นเคยพบกับท่านยงมาก่อน แต่ก็ไม่เคยคาดคิด
ว่าตระกูลยงของถานหลิงหยวนแห่งเจียงเป่ยจะมาเยี่ยมเยียนเรือนหลังนี้ วันนี้
ท่านยงมาเยือนด้วยตนเอง ถือเป็นการเพิ่มเกียรติให้เรือนเล็กๆ ของตระกูลซูนี้”
นางเผยรอยยิ้มบาง รู้สึกโชคดีว่าเมื่อตอนตัดชุดนี้ขึ้น นางเตรียมเนื้อผ้าตัดส่วน
แขนทั้งสองข้างไว้ยาวพอจึงสามารถปดบังอาการสั่นของนิ้วเรียวทั้งสิบไว้ได้มิด
ครั้นยงเส้าไป๋ถูกหญิงสาวขานเรียก ‘ท่านยง’ อย่างสบายๆ สมองซึ่ง
ท�างานดีมาโดยตลอดก็สะดุดลงฉับพลัน
ยามที่เขารู้จากปากเหล่าผู้ดูแลว่าของเล่นที่เขาหมายตาไว้ไปตกอยู่ใน
มือผู้อื่น เขาเพียงรู้สึกแค่ว่าทั้งหมดเป็นความผิดของผู้ดูแลเหล่านั้นที่ไม่ตั้งใจ
ท�างานและประมาทเกินไป จึงปล่อยให้เนื้อหงส์ฟ้าที่เข้ามาในปากบินหนีไป
