Page 27 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 27
หยำงกวงฉิงจื่อ 25
หยำงกวงฉิงจื่อ
เป็นคนผิดแน่นอน
เยี่ยหงเหรินสามารถเป็นขุนนางในราชส�านักได้ย่อมต้องมิใช่คนโง่เขลา
อยู่แล้ว การป¯ิบัติต่อเขากับหลี่รุ่ยหลินอย่างแตกต่างท�าให้เขามั่นใจว่านี่คือ
กับดัก ทันใดนั้นจึงลุกยืนขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ชี้หน้านายอ�าเÀอตู้พลางเอ่ย
ซักถาม “นี่ใต้เท้าหมายความว่าอย่างไรกันแน่ เหตุใดถึงต้องให้ผู้บัญชาการหลี่
ยืนอยู่ในศาล เขาท�าผิดอันใดหรือ”
นายอ�าเÀอตู้หัวเราะแห้งๆ จ้องมองเยี่ยหงเหรินจากต�าแหน่งที่สูงกว่า
หากพูดถึงขั้นต�าแหน่ง นายอ�าเÀอขั้นเจ็ดอย่างเขาเทียบกับเยี่ยหงเหรินและ
หลี่รุ่ยหลินไม่ได้จริงๆ แต่ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเขาผู้นั้นมี°านะสูงส่งกว่าสองคนนี้
มาก มิฉะนั้นไหนเลยเขาจะกล้าลงมือกับลูกน้องขององค์รัชทายาท?
“ใต้เท้าเยี่ย ผู้บัญชาการหลี่แห่งกองทหารองครักษ์หลวงได้ก่อคดี
ร้ายแรงขึ้นจริงๆ ท่านอย่าเพิ่งโมโหไป ประเดี๋ยวข้าจะให้กุนซือเล่าเรื่องราว
อย่างละเอียดให้ท่านฟัง” เขารีบโบกมือสั่งให้กุนซือซึ่งอยู่อีกด้านป่าวประกาศ
ความผิดของผู้ต้องหา
กุนซือซึ่งไว้หนวดยาวสองข้างเดินออกไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบ จากนั้น
กล่าวขึ้นว่าพวกผู้คุ้มกันเยี่ยได้เช่าบ้านพักซึ่งตั้งอยู่ที่ถนนจิ่นเอ้อร์ แต่ในคืนแรก
ที่เข้าพักกลับถูกคนวางยาสลบ คนชุดด�าปิดหน้าปิดตาหลายคนบุกเข้าไปใน
ห้องของแม่นางที่เดินทางมาด้วยกัน หนึ่งในนั้นหมายจะกระท�าการเยี่ยงโจรเด็ด
บุปผา...
กุนซือหนวดยาวยังคงพูดพล่ามไปเรื่อยๆ เดิมทีหลี่รุ่ยหลินยังมิได้
ตั้งอกตั้งใจฟังเท่าใดนัก แต่พอฟังถึงช่วงท้ายๆ ที่กุนซือพูดว่าในเรือนเกิด
เพลิงไหม้ขึ้น มีคนหลายคนเห็นว่าเขาโผนทะยานออกมาจากในห้องอย่าง
แตกตื่นลนลานกับตา ดวงตาของเขาก็แทบจะถลนออกมาจากเบ้า
“พูดจาซี้ซั้วมั่วซั่ว!”
หลี่รุ่ยหลินยังมิทันได้ส่งเสียง เยี่ยหงเหรินที่เดือดดาลเป็นฟ„นเป็นไฟก็
ก�าหมัดแน่นพุ่งไปยังกลางศาลพร้อมกับพูดขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด “รัชทายาทองค์
ปัจจุบันกับผู้บัญชาการหลี่สนิทสนมกันดุจพี่น้อง ในวันที่องค์รัชทายาททรงเลือก
