Page 32 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 32

โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
          30 โฉมงำ

                จริงๆ แล้วตั้งแต่วันที่สืบสวนคนชุดด�ากลางดึก นายอ�าเÀอตู้กับ
          เจิงอวี้ตŽาก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนก่อเรื่อง หลายวันมานี้ที่จับตัวผู้ร้ายโดยรบกวนชีวิต
          ความเป็นอยู่ของประชาชนก็แค่เพราะต้องการจะสร้างÀาพว่าเขาก�าลังพยายาม

          ตามหาตัวผู้ร้ายอย่างแข็งขัน จะโทษก็ต้องโทษคุณชายใหญ่สกุลเจิงจอมมักมาก
          ผู้นั้น เด็ดบุปผาดอกไหนไม่เด็ด? กลับคิดจะลงมือกับหนีฟางเฟย นางมี
          ต้าจ่างกงจู่คอยหนุนเป็นที่พึ่งอยู่เบื้องหลัง นายอ�าเÀอตู้จึงต้องป¯ิบัติต่อนาง
          อย่างเคารพนบนอบ เลยท�าได้เพียงหาแพะรับบาปมารับโทษแทน

                ดังนั้นเขากับเจิงอวี้ตŽาจึงประชุมลับกันอย่างเร่งด่วน พอลองคิดไปคิดมา
          แล้วก็คิดได้ว่ามีแพะรับบาปส�าเร็จรูปอยู่ผู้หนึ่ง!
                พวกเขาคิดวางแผนอย่างละเอียดถี่ถ้วน สร้างค�าให้การปลอมๆ ที่วางแผน

          เตีêยมกันมาแล้วเรียบร้อยเพื่อโยนความผิดให้หลี่รุ่ยหลินเสีย จากนั้นพวกเขา
          ก็รีบประหารหลี่รุ่ยหลินก่อนที่องค์รัชทายาทจะทรงทราบข่าวคราวแล้วยื่นมือ
          ช่วยเหลือเขา เพียงเท่านี้ก็ยากที่จะรื้อคดีได้แล้ว

                ถึงอย่างไรเสียแคว้นจินก็ลงโทษผู้กระท�าผิดโทษ°านขืนใจหญิงสาว
          อย่างเข้มงวดรุนแรงมาตั้งแต่ไหนแต่ไร มิหน�าซ�้าหลี่รุ่ยหลินยังมี°านะเป็นถึงขุนนาง
          ทั้งที่รู้ก®หมายดีแต่ก็ยังกระท�าผิดจะต้องเพิ่มโทษให้หนักขึ้นไปอีกขั้น ดังนั้น

          สั่งประหารเขาเสียก็ไม่ถือว่าท�าเกินกว่าเหตุแต่อย่างใด
                เมื่อท�าเช่นนี้ก็จะสามารถให้ค�าอธิบายแก่หนีฟางเฟยได้ ให้ค�าอธิบาย
          แก่ต้าจ่างกงจู่ผู้อยู่เบื้องหลังนางได้ ทั้งยังสามารถท�าให้องค์รัชทายาทที่อยู่
          เบื้องหลังหลี่รุ่ยหลินสูญเสียแขนซ้ายขวาได้ นอกจากนั้นพวกเขาก็ไม่จ�าเป็นต้อง

          เลิกลักลอบค้าเกลืออีกต่อไป การด�ารงอยู่ของคนเก่งกาจอย่างหลี่รุ่ยหลินเป็น
          อุปสรรคชิ้นโตของพวกเขา หากก�าจัดเขาไปได้ องค์ชายสามก็จะยิ่งจดจ�าคุณงาม

          ความชอบครั้งใหญ่ของพวกเขาได้
                ถึงแม้จะวางแผนไว้อย่างสวยหรู แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น
          ทั้งที่นอกจากพยานแล้วพวกเขายังมีหน้าม้าที่ปะปนอยู่ในหมู่ประชาชนคอยตะโกน
          กู่ร้องบอกให้หลี่รุ่ยหลินยอมรับผิด แต่ก็ยังสยบเขาไม่ได้!

                ยามนี้หลี่รุ่ยหลินกล่าวขึ้นด้วยเสียงดังก้องกังวาน ผู้คนทั้งหลายจึง
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37