Page 37 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 37

หยำงกวงฉิงจื่อ 35
                                                        หยำงกวงฉิงจื่อ

           คารวะใต้เท้าเจ้าค่ะ”
                  ใต้เท้าตู้ไม่กล้ารับการค�านับจากนางเพราะติดที่นางมีต้าจ่างกงจู่คอย
           หนุนหลังอยู่ เขายังจ�าได้ดีว่ายามสาวใช้ข้างกายนางผู้นั้นถือป‡ายค�าสั่งของ

           ต้าจ่างกงจู่บุกเข้ามาในส่วนหลังของศาลาว่าการ ยังทิ้งค�าพูดเอาไว้ประโยคหนึ่ง
           ว่าต้าจ่างกงจู่รับสั่งว่าต้องป¯ิบัติต่อเจ้านายของนางด้วยธรรมเนียมป¯ิบัติ
           เดียวกับต้าจ่างกงจู่
                  ดังนั้นหญิงสาวตรงหน้าผู้งดงามปานเทพธิดาคนนี้ชื่อเสียงเรียงนาม

           เช่นไรเขาก็มิกล้าถามด้วยซ�้า หลังจากเบี่ยงกายเล็กน้อยเพื่อหลบเลี่ยงการค�านับ
           แล้ว นายอ�าเÀอตู้จึงเอ่ยปากขึ้นด้วยใบหน้าเปี›ยมรอยยิ้ม
                  “แม่นางผู้นี้ เชิญเจ้าดูว่าท่านผู้บัญชาการที่ยืนอยู่ข้างเจ้าได้บุกเข้าไป

           ในห้องของเจ้ากลางดึกหรือไม่”
                  ยิ้มหน้าบานพูดจากับสตรีที่ถูกโจรเด็ดบุปผาบุกจู่โจมกลางดึกเช่นนี้มัน
           ถูกต้องแล้วหรือ? หนีฟางเฟยเห็นนายอ�าเÀอตู้ฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาว นางก็หมด

           วาจาจะเอื้อนเอ่ย ทว่านางยังคงหันไปทางหลี่รุ่ยหลินตามที่เขาบอก
                  หลี่รุ่ยหลินก็จ้องมองนางตาไม่กะพริบเช่นเดียวกัน นัยน์ตาสีด�าฉายแวว
           เยียบเย็นน่าหวาดหวั่น แต่นางกลับไม่แสดงสีหน้าหวาดกลัวเลยแม้แต่กระผีกริ้น

           นางเงยหน้าขึ้นมองนายอ�าเÀอตู้ซึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์สูง “ผู้น้อยอยากเรียนถาม
           ใต้เท้าว่า หากจับตัวโจรเด็ดบุปผาได้แล้ว ตามก®หมายของแคว้นจินควรจะตัดสิน
           ลงโทษเช่นไรหรือ”
                  “ท�าลายความบริสุทธิ์ของหญิงสาวก็ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าคน ถึงแม้

           สวรรค์จะคุ้มครองแม่นางให้โชคดีพ้นเคราะห์Àัยมาได้ แต่ว่าโจรเด็ดบุปผามีเจตนา
           ชั่วช้าสมควรถูกประหาร ในอ�าเÀอที่ข้าปกครองอยู่ ข้าจะไม่ยอมให้เกิดเรื่อง

           เลวทรามพรรค์นี้เด็ดขาด!” นายอ�าเÀอตู้กล่าวอย่างฮึกเหิม “ข้ารู้ดีว่าหากลงโทษ
           เบาเกินไปจะเท่ากับเป็นการปล่อยปละละเลย โจรราคะเหล่านั้นก็จะไม่รู้สึกรู้สา
           อันใด ดังนั้นต้องท�าให้หลาบจ�าในคราวเดียว ให้หวาดกลัวก®หมายบ้านเมือง
           ก่อนจะลงมือกระท�าผิด ÀายÀาคหน้าจะได้มิกล้าก่อเหตุอีก”

                  วาจาเหล่านี้ชวนให้คนรู้สึกโลหิตพลุ่งพล่านยิ่ง ในบรรดาราษ®รที่มุงดู
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42