Page 33 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 33
หยำงกวงฉิงจื่อ
หยำงกวงฉิงจื่อ 31
พากันส่งเสียงชู่บอกให้ทุกคนเงียบลงทันที
“ห้าวันก่อนข้าไม่เคยเห็นแม่นางอันใดนั่นเสียหน่อย แล้วก็ไม่เคยไปที่
บ้านเช่าแห่งนั้นด้วย มาหาว่าข้าเป็นโจรเด็ดบุปผา นี่มันพูดจาเพ้อเจ้อชัดๆ ใน
เมื่อจะไขคดี ก็ให้แม่นางผู้นั้นมาเผชิญหน้ากับข้าสิ”
“แม่นางคนดังกล่าวตกใจเสียขวัญมากเกินไป ไม่สามารถมาขึ้นศาลได้”
นายอ�าเÀอตู้ป¯ิเสธอย่างฉับพลัน
“อย่างนั้นหรือ หรือว่าแม่นางผู้นั้นไม่ได้มีตัวตนอยู่ตั้งแต่แรกกันแน่?
หากแม่นางผู้นั้นไม่มา เช่นนั้นก็เท่ากับว่าใต้เท้าใส่ร้ายปรักปร�าข้าหน้าด้านๆ”
หลี่รุ่ยหลินโต้ตอบกลับอย่างเย็นชา
วาจานี้กล่าวได้อย่างมีเหตุมีผลยิ่ง เรื่องราววุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้แต่กลับ
ไม่มีเจ้าทุกข์ ต้องให้เจ้าทุกข์ปราก¯ตัวก่อนสิถึงจะน่าเชื่อถือ ราษ®รเริ่มพากัน
พยักหน้าคล้อยตาม “ก็ควรจะเป็นเช่นนี้นี่แล อาศัยแต่เพียงลมปากก็ยากจะท�าให้
คนอื่นเชื่อได้”
“สตรีผู้นั้นเพิ่งจะประสบเคราะห์Àัยครั้งใหญ่ แต่กลับให้นางมาเผชิญหน้า
กับคนร้าย นี่มันเป็นการสาดเกลือใส่แผลของแม่นางผู้นั้นชัดๆ อีกอย่างคนร้าย
ก็โหดเหี้ยมดุดันถึงเพียงนี้ หากท�าให้นางหวาดกลัวแล้วนางจะพูดความจริง
ได้อย่างไร นอกจากนั้นการที่นางมายังศาลยังจะท�าให้นางเสื่อมเสียชื่อเสียงยิ่ง
แล้วÀายÀาคหน้านางจะออกเรือนได้อย่างไรเล่า” หน้าม้าที่นายอ�าเÀอตู้ ‘ซุ่ม’
วางก�าลังไว้ก็โหวกเหวกเอ็ดตะโรด้วยเช่นกัน
สองฝ่ายเริ่มโต้เถียงกันขึ้นมาอีกครา นายอ�าเÀอตู้เห็นว่าหากยืดเยื้อ
เช่นนี้ต่อไปคงไม่เป็นผลดีจึงจ�าใจต้องสั่งให้คนไปเชิญเจ้าทุกข์มา แต่ว่าก่อนที่
เจ้าหน้าที่จะเดินออกไป เขาได้ก�าชับสั่งเสียงเบาสองสามประโยคแล้วถึงค่อย
ปล่อยพวกเขาไป
บ้านเช่าที่ถนนจิ่นเอ้อร์อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก ผู้คนที่รอชมเรื่องสนุกๆ
จึงไม่กล้าแยกย้ายกลับบ้าน พากันรอเจ้าทุกข์มาที่ศาลแห่งนี้
