Page 42 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 42
โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
40 โฉมงำ
บรรดาราษ®รก็รู้สึกว่าไม่น่าเป็นไปได้
แต่หลี่รุ่ยหลินกับเยี่ยหงเหรินกลับเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ยามพวกเขาออก
ไปท�าÀารกิจข้างนอกก็เคยพบเจอเรื่องประหลาดอัศจรรย์มาไม่น้อย
“ถ้าหากใต้เท้าไม่เชื่อ ผู้น้อยจะจับตัวคนร้ายตัวจริงมาให้ใต้เท้าดู บอก
กันตามตรงอย่างไม่ปิดบัง จริงๆ แล้วตอนที่ผู้น้อยเดินเข้ามาในศาลเมื่อครู่นี้ก็
ได้กลิ่นนั้นแล้ว แสดงว่าโจรเด็ดบุปผาในวันนั้นก็อยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นเพื่อความ
รอบคอบ ขอให้ราษ®รที่มาดูการตัดสินทุกท่านโปรดมองดูรอบๆ ตัว อย่าปล่อย
ให้ผู้ใดเล็ดรอดออกไปได้” หนีฟางเฟยเอ่ยอย่างฉะฉาน
เมื่อวาจาถูกเปล่งออกไปก็เกิดเสียงดังอื้ออึงขึ้นรอบด้าน ทุกคนต่างหัน
ไปมองหน้ามองหลังรอบๆ ตัวจริงๆ
นายอ�าเÀอตู้เห็นนางมีท่าทางมั่นอกมั่นใจเต็มเปี›ยมก็พลันรู้สึกไม่สบายใจ
ขึ้นมานิดๆ สายตาของเขาตกกระทบลงบนใบหน้าอันคุ้นเคยดวงหนึ่งที่อยู่ท่ามกลาง
ฝูงชนอย่างรวดเร็วก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นเหลือบมองผ่านเจิงอวี้ตŽาที่นั่งอยู่
ด้านล่าง ครั้นแล้วก็เห็นเขาขยิบตาเล็กน้อยอย่างเร็วไว นายอ�าเÀอตู้กระแอมไอ
รับรู้ก่อนมองหนีฟางเฟยพลางกล่าวว่า “ผงหอมอัศจรรย์พรรค์นี้ข้าไม่เคยได้ยิน
มาก่อนจึงมิอาจเชื่อถือได้ หากจะปล่อยให้แม่นางชี้ตัวส่งเดช มิสู้ตัดสินคดีตาม
หลัก°านที่ข้ามีเสียดีกว่า เชิญแม่นางกลับไปเสีย ในศาลแห่งนี้ไหนเลยจะปล่อย
ให้เกิดเรื่องอยุติธรรมเสื่อมเสียได้...”
นางพลันหน้าเปลี่ยนสี “ใต้เท้ากล่าวผิดแล้วนะเจ้าคะ ศาลก็คือสถานที่
ส�าหรับแสวงหาความจริง ถ้าเกิดใส่ร้ายปรักปร�าผู้อื่นมั่วซั่ว คนดีต้องรับผิด คน
ชั่วกลับลอยนวล ÀายÀาคหน้าในอ�าเÀอเหอจืออาจจะมีสตรีประสบเคราะห์Àัย
อย่างข้าอีกก็ได้ หากสูญสิ้นความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ชีวิตนี้ก็พังทลายสิ้น ใต้เท้า
นายอ�าเÀอไม่คิดจะเสาะหาความจริง อยากจะให้ราษ®รในอ�าเÀอนี้ต้องใช้ชีวิต
อยู่อย่างอกสั่นขวัญหายหรือเจ้าคะ”
วาจานี้แฝงด้วยการข่มขู่ แต่ละคนที่อยู่ทั้งในและนอกศาลครั้นได้ยินก็
ใบหน้าเปลี่ยนสีในฉับพลัน ยิ่งนายอ�าเÀอตู้ยิ่งถูกต่อว่าจนใบหน้าเริ่มขึ้นสีด�าคล�้า
หลี่รุ่ยหลินจ้องมองนาง รู้สึกว่ายิ่งมองก็ยิ่งสบายตา ในนัยน์ตาสีด�าจึง
