Page 43 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม

หยำงกวงฉิงจื่อ
หยำงกวงฉิงจื่อ 41

ปราก¯รอยยิ้มขึ้น ทว่ายามหันไปหานายอ�าเÀอตู้อีกครั้งกลับกล่าวด้วยน�้าเสียง
เจือแววท้าทายอย่างไม่อาจห้าม “ใต้เท้าก�าลังกลัวหรือ ท่านไม่กล้าสืบสาวต่อ?”
เมื่อนายอ�าเÀอตู้ได้ยินประชาชนส่งเสียงตะโกนโวยวายอยู่นอกศาล

เช่นเดียวกัน เขาก็นึกเสียใจÀายหลังขึ้นมา เขาไม่ควรปล่อยให้คนพวกนี้เข้ามา
ดูตั้งแต่แรกด้วยซ�้า แต่ถ้าหากดึงดันจะปิดประตูสอบสวนลับ นี่มิเท่ากับบอกว่า
ที่นี่ไม่มีเงินสามร้อยต�าลึง หรอกหรือ?
16
เขากัดฟันแน่น พยายามข่มกลั้นเพลิงโทสะในอกเอาไว้ก่อนจะหันไป

มองหนีฟางเฟยแล้วเอ่ย “ก็ได้ เจ้าอยากจะท�าอย่างไรก็ตามใจเจ้า”
นางค�านับอย่างสุÀาพงดงาม จากนั้นหันไปมองหลี่รุ่ยหลินอีกครั้ง “ใต้เท้า
ผู้บัญชาการโปรดยืนอยู่เฉยๆ อย่าเพิ่งขยับ”

หลี่รุ่ยหลินพยักหน้า มองดูนางก้าวเดินเข้ามาใกล้ตนเอง ยามที่ทั้งสอง
อยู่ห่างกันแค่เพียงก้าวเดียว นางสูดดมกลิ่นบนร่างกายของเขาเบาๆ...เป็นกลิ่น
หญ้าเขียวอ่อนๆ ครั้นแล้วก็ส่ายศีรษะในทันใด ก่อนจะเดินไปทางเยี่ยหงเหริน

ซึ่งอยู่อีกด้าน แต่หารู้ไม่ว่ากลิ่นหอมดอกกล้วยไม้จางๆ บนร่างกายนางนั้นกลับ
ดึงดูดหลี่รุ่ยหลินเข้า สายตาของเขาจึงขยับหันไปตามนางอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่
เยี่ยหงเหรินใบหน้าแดงระเรื่อน้อยๆ แม่นางผู้นี้รูปโฉมงามล�้าดึงดูดใจ

ยิ่ง การที่นางท�าเช่นนี้อาจจะท�าให้ผู้อื่นคิดไปไกลได้ ทว่าพอเขาสบเข้ากับสายตา
เย็นยะเยียบของสาวใช้ที่อยู่ข้างกายนางผู้นั้น เขาก็รีบท�าตัวสงบเสงี่ยมขึ้นมาทันที
ไห่ถังถลึงตาใส่เขาอย่างดุร้ายแวบหนึ่ง อีกทั้งยังต้องสะกดกลั้นตัวเอง
ไม่ให้บุ่มบ่ามไปลากตัวเจ้านายกลับมา นางท�าได้เพียงตีสีหน้าแข็งกระด้าง กวาด

สายตามองไปรอบๆ อย่างละเอียดรอบคอบ หากผู้ใดกล้าแสดงสีหน้าแววตา
ดูถูกดูแคลนหรือแทะโลมออกมาแม้แต่นิดเดียว นางจะถลึงตากลับไปอย่างดุดัน

หนีฟางเฟยเดินไปอย่างเชื่องช้า จากนั้นดมกลิ่นของบุรุษที่อยู่ในศาล

16 ที่นี่ไมมีเงินสามรอยตําลึง มีที่มาจากนิทานพื้นบาน กลาวถึงจางซันที่ชอบอวดวาตนเองฉลาด เขามีเงินอยู
สามรอยตําลึงจึงนําไปฝงไวใตดินพรอมทั้งติดกระดาษไวขางกําแพงวา ‘ที่นี่ไมมีเงินสามรอยตําลึง’ ตอมาจึง
กลายเปนสํานวน ใชอุปมาถึงคนที่คิดวาตนเองฉลาด สามารถปดบังอําพรางเรื่องราวไดอยางมิดชิด โดยหารู
ไมวาเรื่องกลับพลิกกลับ ถูกเปดโปงจนหมดสิ้น