Page 48 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 48
โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
46 โฉมงำ
รู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งสรรพางค์กาย รู้สึกว่ากลิ่นหอมปานน�้าหวานในเกสรดอกไม้ยิ่ง
เข้มข้นขึ้นทุกที ในขณะที่เขาคิดจะหนีออกไปอย่างร้อนรนนั้น ผีเสื้อหลายสิบตัว
กลับพากันบินเข้ามาเกาะบนร่างเขาทั้งหมดราวกับนัดหมายกันไว้
เขาหน้าซีดเผือดในฉับพลัน โบกมือปัดไล่ผีเสื้ออย่างเร่งร้อน ทว่าถึงแม้
ผีเสื้อจะบินหนีก็บินกลับมาหยุดลงบนหน้าอกรวมถึงใบหน้าของเขาในทันที แม้
เขาจะหมุนตัวไปมาหมายสลัดผีเสื้อเหล่านั้นออก แต่ก็สลัดไม่หลุด
ทุกคนในศาลต่างตะลึงอึ้งงันจนอ้าปากค้าง แต่ว่ามีใบหน้าของคน
บางคนขาวซีดไร้สีเลือดไปแล้ว
นัยน์ตาปราดเปรื่องใสกระจ่างของหนีฟางเฟยมองดูÀาพเหตุการณ์นี้
นางมีสีหน้าสงบเยือกเย็นระคนรอยยิ้ม ท่ายืนงดงามสง่าผ่าเผย ราวกับว่านาง
ไม่ได้อยู่ในศาลแต่อยู่ท่ามกลางทะเลบุปผาแห่งใดแห่งหนึ่ง หลี่รุ่ยหลินซึ่งอยู่
อีกด้านพบว่าสายตาของเขาแทบจะละออกจากร่างนางมิได้เลย
เจิงอวี้ตŽาแตกตื่นตกใจอย่างสุดประมาณ เขาปรี่เข้าไปปัดไล่ผีเสื้ออย่าง
มิอาจทนไหวอีกต่อไป หลังจากโบกมือไล่ไปหลายครั้งแต่ยังไล่ไม่ไป เขาก็บี้ผีเสื้อ
จ�านวนมากให้ตายคามือเสียแล้วปาลงพื้นอย่างโกรธแค้น เพียงชั่วประเดี๋ยวเดียว
บนพื้นก็เต็มไปด้วยเศษซากของผีเสื้อ
ในศาลเงียบกริบไร้สรรพเสียงใดๆ
คุณชายใหญ่สกุลเจิงหันมองไปทางบิดาด้วยความหวาดกลัว ร้องขอให้
เขาช่วยเหลือตนเองอย่างไร้เสียง
เจิงอวี้ตŽาตีสีหน้าแข็งกระด้าง ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้เจนโลกที่พบเจอ
เหตุการณ์ต่างๆ มามากมายจึงระงับโทสะเอาไว้อย่างรวดเร็ว เขามองไปทาง
หลี่รุ่ยหลินและเยี่ยหงเหรินแน่วนิ่งแล้วค่อยหันไปมองหนีฟางเฟย ถึงแม้จะรู้ว่า
เบื้องหลังนางมีต้าจ่างกงจู่คอยหนุนอยู่ แต่เพื่อบุตรชายแล้วเขาจ�าเป็นต้องตั้งตัว
เป็นศัตรูกับนาง
“ข้ามีค�าถาม แม่นางสาดผงหอมใส่บนร่างบุตรชายของข้าÀายใต้
สถานการณ์คับขันอย่างนั้นหรือ? ต่อให้อาบน�้าเปลี่ยนอาÀรณ์ แต่กลิ่นหอมยัง
ติดคงทนแม้ผ่านไปเจ็ดวันก็ยังไม่จางหาย นั่นก็หมายความว่าแม่นางทาลงบน
