Page 53 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม

หยำงกวงฉิงจื่อ
หยำงกวงฉิงจื่อ 51

หรือไม่เจ้าคะ”
หนีฟางเฟยสั่นศีรษะด้วยหัวใจสั่นหวิว ไห่ถังพ่นลมหายใจเฮือก
จากนั้นพลันตีสีหน้าจริงจังแล้วรีบค�านับหลี่รุ่ยหลินอย่างเคารพนบนอบทันที

“ขอบพระคุณใต้เท้า ถ้าหากมิได้ใต้เท้ายื่นมือเข้าช่วย ฝ่ามือของนายท่านเจิงจะ
ต้องท�าให้คุณหนูได้รับบาดเจ็บถึงอวัยวะÀายในเป็นแน่”
หนีฟางเฟยก็กล่าวขอบคุณด้วยใบหน้าซีดเผือดเช่นเดียวกัน หากโดน
ฝ่ามือนั้นเข้าไป ต่อให้นางไม่ตายก็คงเหลือเพียงครึ่งชีวิต

“คนที่ควรขอบคุณคือผู้แซ่หลี่มากกว่า หากมิได้แม่นาง วันนี้ผู้แซ่หลี่
ก็คงจะจบชีวิตอยู่ที่นี่แล้ว” หลี่รุ่ยหลินพยักหน้าให้นาง ก่อนจะมองไปยังเจิงอวี้ตŽา
ที่ล้มลงกับพื้นจนลุกไม่ขึ้น แล้วจึงเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา “นายท่านเจิงคิดจะสังหาร

คนปิดปากหรือไร แต่ว่านอกศาลมีราษ®รตั้งมากมายได้ยินบุตรชายของท่านเอ่ย
ยอมรับเองกับปากว่าเป็นโจรราคะ ท่านจะสังหารพวกเขาหมดหรือ?”
ใบหน้าขาวซีดของเจิงอวี้ตŽาดุร้ายน่าหวาดกลัวยิ่ง

“นายอ�าเÀอตู้ เรื่องนี้ข้าจะรายงานแก่องค์รัชทายาท เพราะลูกน้องซึ่ง
เป็นดั่งแขนซ้ายขวาที่พระองค์ทรงÀูมิใจเกือบจะถูกประหารอยู่ในศาลของท่าน
แม้กระทั่งผู้ร้องทุกข์ก็ยังเกือบถูกสังหาร มิหน�าซ�้าคนลงมือยังเป็นคหบดีอันดับ

หนึ่งที่นายอ�าเÀอตู้อนุญาตให้นั่งตรงที่นั่งใกล้บัลลังก์อีกด้วย” เยี่ยหงเหรินมีเพลิง
โทสะอัดแน่นเต็มอก
สีหน้าของนายอ�าเÀอตู้ประเดี๋ยวซีดเผือดประเดี๋ยวแดงเถือก แม้นจะ
โกรธแค้นที่แผนการของตนเองโดนท�าลาย แต่ก็ท�าได้เพียงบอกตนเองว่าขอแค่

18
Àูผาเขียวขจียังคงอยู่ ก็มิต้องกลัวจะไร้ฟ„นไฟ จากนั้นหันไปหาหลี่รุ่ยหลินด้วย
สายตาเว้าวอน

“บางคนข้าคิดจะไว้ชีวิต แต่ตัวเองกลับรนหาที่ตาย แล้วไยข้าต้องท�าดี
ให้เสียเปล่าด้วยเล่า?”

18 ขอแคภูผาเขียวขจียังคงอยู ก็มิตองกลัวจะไรฟนไฟ มีความหมายวาหากรักษาสิ่งสําคัญ สิ่งพื้นฐานเอาไว
ได ในภายภาคหนาก็อาจจะฟนคืนกลับมาเปนดังเดิมได