Page 51 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 51
หยำงกวงฉิงจื่อ
หยำงกวงฉิงจื่อ 49
สีหน้าแววตาที่หลี่รุ่ยหลินจ้องมองหนีฟางเฟยยิ่งทวีความชื่นชมเลื่อมใส
มากยิ่งขึ้น ช่างเป็นสตรีที่ฉลาดปราดเปรื่องเหลือเกิน สืบหาความจริงได้อย่าง
สงบเยือกเย็น นอกจากนั้นสตรีที่กล้าพูดถึงองคชาติของบุรุษต่อหน้าธารก�านัล
อย่างใจกล้าเช่นนี้เกรงว่าคงจะมีแค่นางคนเดียวกระมัง
บรรยากาศตึงเครียด ทว่าหนีฟางเฟยกลับเปิดปากขึ้นอย่างช้าๆ
“ตอนนั้นข้าโกหกว่าผงหอมคือผงยาพิษแล้วสาดใส่คุณชายใหญ่สกุลเจิง เขา
แตกตื่นตกใจจนตะโกนร้องเรียกให้คนเข้ามา ข้าเลยฉวยจังหวะหนีออกไปหลบ
ข้างนอกห้องจึงรอดพ้นเคราะห์Àัยไปได้ เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้แล” นางอธิบาย
เรื่องราวทั้งหมดอย่างรวบรัด นอกเสียจากเรื่องที่ตนเองใช้วิชาตัวเบาเอาตัวรอด
ไปได้
นายอ�าเÀอตู้สบนัยน์ตาสงบนิ่งที่ดูเหมือนก�าลังเอ่ยถามว่า ‘ท่านจะตัดสิน
เช่นไร’ ของนาง ครั้นแล้วก็กลืนน�้าลายอึกใหญ่ วาจาที่เขาพูดไว้ก่อนหน้านี้...
สมควรตายนัก วาจาที่กล่าวไว้ในศาล เขาจะบิดพลิ้วไม่ยอมรับได้หรือ? ถ้าหาก
การตัดสินคดีเปลี่ยนแปลงเพราะผู้กระท�าผิดเป็นคนละคนกัน นี่มิเท่ากับเป็น
การป่าวประกาศว่าเขามีความแค้นส่วนตัวกับหลี่รุ่ยหลินจึงตั้งใจจะเล่นงานเขา
หรอกหรือ? ยังมี หากตัดสินโทษของคุณชายใหญ่สกุลเจิงเบาเกินไป นี่ก็มิเท่ากับ
บอกให้คนอื่นรู้ว่าเขากับสกุลเจิงมีความสัมพันธ์ส่วนตัวต่อกันหรือ? หากเรื่องนี้
ถูกแพร่งพรายออกไป จะต้องเกิดความโกลาหลไปทั่วทั้งเมืองเป็นแน่ แล้วยิ่งถ้า
ข่าวคราวแพร่กระจายไปจนถึงเมืองหลวง หมวกขุนนางใบนี้เขาก็คงไม่ต้องสวม
แล้ว!
วงจรความคิดวิ่งท�างานไม่หยุด เขาท�าได้เพียงเอ่ยด้วยน�้าเสียงสั่นเครือ
ตบไม้ปลุกสติครั้งหนึ่ง หลังจากสั่งให้ทุกคนที่อยู่ในศาลถอยหลังออกไป เหลือ
ไว้เพียงหนีฟางเฟยกับหลี่รุ่ยหลินและคุณชายใหญ่สกุลเจิงซึ่งทรุดนั่งอยู่บน
พื้นแล้ว เขาก็ไม่กล้าเหลือบมองเจิงอวี้ตŽาแม้แต่เพียงแวบเดียว “ในเมื่อคนร้าย
สารÀาพผิดแล้ว ย่อมต้องตัดสินให้...ประ...ประ...ประหาร...เดี๋ยวนี้ เพื่อมิให้เป็น
เยี่ยงอย่างที่ไม่ดีแก่ประชาชน!”
อากาศหยุดนิ่งชะงัก รอบด้านยังคงเงียบเชียบ ไม่มีผู้ใดกล้าพูดสอดปาก
