Page 56 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 56
โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
54 โฉมงำ
“ไม่มีความจ�าเป็นต้องรอแล้ว” หลี่รุ่ยหลินรู้ดีว่าสหายรักก�าลังคิดอะไร
อยู่ นายอ�าเÀอตู้กับเจิงอวี้ตŽาเดิมทีคิดจะให้ร้ายเขา แต่นึกไม่ถึงว่าเรื่องราวกลับ
ย้อนเข้าตัวพ่อลูกสกุลเจิงแทน ทว่าจู่ๆ นายอ�าเÀอตู้กลับให้ความเมตตา
นอกเหนือก®หมาย เห็นได้ชัดว่าคิดจะให้เวลาเจิงอวี้ตŽาหาวิธีช่วยเหลือบุตรชาย
เป็นไปได้ยิ่งว่าพวกเขาจะใช้วิธีหาคนมาเข้าคุกให้รับโทษประหารแทน หรือไม่ก็
แกล้งเล่นละครท�าเป็นฆ่าตัวตายในคุก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามคุณชายใหญ่สกุล
เจิงไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในอ�าเÀอเหอจือได้อีกต่อไป
“เจ้าจะปล่อยนายอ�าเÀอตู้กับพ่อลูกสกุลเจิงไปเช่นนี้นะหรือ”
เยี่ยหงเหรินไม่เห็นด้วย โชคดีวันนี้มีแม่นางที่มันสมองและประสาท
ดมกลิ่นเป็นเลิศผู้นั้นคอยช่วย หาไม่แล้วตนอาจจะต้องช่วยเก็บศพเขาก็เป็นได้
“เจิงอวี้ตŽากับนายอ�าเÀอตู้เดิมทีก็ต้องดูว่าองค์รัชทายาทจะทรงจัดการ
เช่นไรอยู่แล้ว ข้าคิดว่ามีความเป็นไปได้ยิ่งที่พระองค์จะเลือกยังไม่เคลื่อนไหว
องค์รัชทายาททรงทราบดีว่าการกินหมากเพียงไม่กี่ตัวมิได้หมายความว่าจะชนะ
ทั้งกระดาน ส่วนคุณชายใหญ่สกุลเจิง ถ้าหากรู้จักกลับเนื้อกลับตัว ไว้ชีวิตเขา
สักครั้งจะเป็นไรไปเล่า? แต่ถ้าหากไม่รู้จักปรับปรุงตัว สวรรค์ก็จะจัดการเขาเอง”
วาจาของเขาหยุดชะงักลงชั่วครู่ จากนั้นตบบ่าของสหายรักเล็กน้อย “ข้าจะ
ออกไปข้างนอกประเดี๋ยว”
“จะไปไหนหรือ”
“ข้ายังมิได้ขอบคุณแม่นางผู้นั้นอย่างเป็นทางการเลย” เขาเดินออกไปโดย
ไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมา
ดวงตาของเยี่ยหงเหรินพลันลุกวาว “รอก่อน ข้าจะไปด้วย”
ทั้งสองควบม้าไปยังบ้านเช่าที่พวกหนีฟางเฟยเช่าอยู่ ทว่าพอขี่ม้า
ห้อตะบึงมาถึงหน้าเรือน ประตูใหญ่กลับเปิดกว้าง ชายชราผมขาวโพลนผู้หนึ่ง
ก�าลังค้อมกายกวาดพื้นอยู่ที่หน้าประตู
ทั้งคู่พลิกกายลงจากหลังม้าพร้อมกัน หลี่รุ่ยหลินเดินเข้าไปหาชายชรา
“ท่านผู้เ²่า ข้าอยากพบแม่นางที่พ�านักอยู่ด้านใน...”
“อา ท่านคือใต้เท้าผู้บัญชาการสินะ ข้าไปฟังการตัดสินที่หน้าศาลาว่าการ
