Page 58 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม

โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
56 โฉมงำ

เยี่ยหงเหรินนิ่งชะงัก ทันใดนั้นก็นึกถึงเด็กสาวปากจัดผู้นั้นขึ้นมา ท่าทาง
องอาจห้าวหาญนั่น ในเมืองหลวงพบเจอได้ไม่มากนัก เขารีบพยักหน้าอย่าง
รวดเร็ว “ได้ ตกลงตามนี้ กลับไปเก็บของกัน”

เยี่ยหงเหรินคลายเชือกบังเหียนออก จากนั้นเดินไปข้างม้าของตนเอง
แล้วกระโดดขึ้นหลังม้า
ทั้งสองควบอาชากลับมายังเรือนหลังน้อย เยี่ยหงเหรินยังไม่ทันได้หยุด
พักฝีเท้าก็หมายจะเข้าไปเก็บสัมÀาระที่ห้องของตนเองทันที แต่นึกไม่ถึงว่า

หลี่รุ่ยหลินกลับเรียกเขาให้หยุดก่อน
“หน้าที่ควบคุมตัวเถี่ยรั่วเชียนและดูแลหลัก°านก็ให้เจ้าเป็นผู้รับผิดชอบ
แล้วกัน พอใกล้ถึงเมืองหลวงแล้วพวกเราค่อยมาสมทบกัน ยังมี พวกเจ้า

อาจจะเดินทางถึงเมืองหลวงเร็วกว่าข้า พอถึงตอนนั้นเจ้าจงรีบสั่งให้องครักษ์ลับ
มาส่งข่าวให้ข้าทันที ข้าจะรีบลงแส้ม้าเร็วไล่ตามพวกเจ้าไป”
เยี่ยหงเหรินตะลึงลาน ชี้นิ้วมาที่ตนเอง “ข้าก็อยากไปอารักขาด้วยนี่

อีกอย่างคนกลุ่มใหญ่เดินทางไปด้วยกันไม่ดีกว่าหรือ”
“จะดีได้อย่างไร ถ้าหากมีคนไม่ประสงค์ดีหมายจะชิงตัวเถี่ยรั่วเชียน
ระหว่างทาง แม่นางผู้นั้นจะไม่ติดร่างแหไปด้วยหรือ แบบนี้ข้าไม่เรียกว่าตอบแทน

บุญคุณหรอก เรียกว่าเนรคุณต่างหาก” หลี่รุ่ยหลินกล่าวอย่างฉะฉานหนักแน่น
เยี่ยหงเหรินฟังถ้อยค�าเหล่านี้จนมึนหัวไปหมด แต่เขารู้ดีว่าเจ้าคนผู้นี้
ต้องการจะตอบแทนบุญคุณอย่างบริสุทธิ์ใจจริงๆ หากบอกว่าหลี่รุ่ยหลินถูกใจ
แม่นางผู้นั้น ต่อให้ตีเขาให้ตายเขาก็ไม่เชื่อ ต้นเถี่ยซู่ผลิดอกยาก จะตายไป
19
หลังจากหลี่รุ่ยหลินก�าชับก�าชาบางอย่างกับพวกเหอผิงซึ่งเป็นองครักษ์
ลับอีกคราแล้ว เขาก็กลับไปที่ห้องเพื่อเก็บสัมÀาระอย่างรวดเร็ว นอกจากนั้นยัง

เลือกองครักษ์ลับสองนายที่ค่อนข้างสนิทสนมคุ้นเคยกับเขาอย่างกู่เทียนและ
ซือหม่าควนให้ติดตามไปด้วย

19 ตนเถี่ยซู หมายถึง ตนปรง เปนพืชที่มีลักษณะใกลเคียงกับปาลม ไมคอยออกดอก ดังนั้นสํานวน ‘ตนเถี่ยซู
ผลิดอกยาก’ จึงใชเปรียบเปรยถึงเหตุการณที่เกิดขึ้นยากหรือเปนไปไมได