Page 22 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม

โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
20 โฉมงำ

ด้วยความกระวนกระวายแค้นเคือง ปกติเขาเป็นคนที่มีสัญชาตญาณระวังÀัย
สูงมาก แต่ไฉนเกิดไฟไหม้ในเรือนแล้วถึงยังหลับเป็นตายได้หนอ? หลังจากได้
กลิ่นหอมที่หลงเหลืออยู่Àายในห้อง เขาก็รู้ว่าจะต้องมีคนเล่นตุกติกอย่างแน่นอน!

จึงรีบพาคนมาที่นี่อย่างร้อนรน และแล้วก็เห็นเสี่ยวเหลียนนอนไม่ได้สติอยู่
บนเตียงจริงๆ ส่วนคุณหนู...
ไม่เพียงแต่เขาที่จู่ๆ ก็ชะงักฝีเท้าอย่างกะทันหัน แม้แต่ลูกน้องทั้งสอง
คนที่อยู่ด้านหลังเขาก็พลันหยุดฝีเท้าอย่างตื่นตะลึงอึ้งงันเช่นเดียวกัน

มิใช่ว่าพวกเขาไม่เคยพบเจอหญิงงาม แต่ว่าไม่เคยเจอสาวงามที่แฝง
ความสูงส่งและงามเลอโฉมเพียงนี้มาก่อน
“พวกท่านไปตามหาไห่ถัง จนถึงตอนนี้นางยังไม่กลับมาเลย”

หนีฟางเฟยกล่าวอย่างเยือกเย็น นางหาได้มีเวลาว่างมาจ้องหน้ามองตา
กับพวกเขาไม่
ทั้งสามพลันหน้าแดงแปรด ยังมิทันเอ่ยวาจาเสียงเอ่ยถามอย่างร้อนรน

ใจของไห่ถังก็ดังมาจากหน้าประตู...
“คุณหนูเป็นอันใดหรือไม่เจ้าคะ คงตื่นตระหนกเสียขวัญสินะเจ้าคะ เป็น
เพราะข้าไร้ประโยชน์...” นางพูดพลางก้าวเท้าฉับๆ เดินเข้ามา

ครั้นเห็นนาง สีหน้าของหนีฟางเฟยพลันแปรเปลี่ยน “เจ้าได้รับบาดเจ็บ!”
นางเดินเลยคนทั้งสามด้วยฝีเท้าเร็วรี่ มองดูไห่ถังซึ่งมีสีหน้าเหนื่อยล้าและโทษ
ตนเอง ไหล่ซ้ายของไห่ถังโดนคมดาบหนึ่งแผลจนมีโลหิตไหลโชกชุ่ม ส่วน
ด้านหลังนางยังมีคนนอนจมกองเลือดอยู่ผู้หนึ่ง

“ข้าต่อสู้ติดพันอยู่กับเขา โชคดีที่จับตัวเขาได้ อย่างน้อยก็ยังมีข้อแก้ตัว
กับคุณหนู” ขอบตาของไห่ถังมีน�้าตาคลอหน่วย ครั้นเห็นเสี่ยวเหลียนนอนอยู่

บนเตียง นางพลันสูดหายใจเฮือก “เสี่ยวเหลียนนาง...”
“นางไม่เป็นอะไร ข้าเองก็ไม่เป็นไรเช่นกัน รีบใส่ยาที่แผลของเจ้าก่อน
เถิด ผู้คุ้มกันเยี่ย ช่วยน�าคนผู้นั้นไปส่งที่ศาลาว่าการด้วย...”
“ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ คุณหนู ข้าจะเอาตัวเขาไปเอง บาดแผลแค่นี้ข้า

ไม่เป็นไร”