Page 20 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 20
โฉมงำมปรมำจำรย์เครื่องหอมมปรมำจำรย์เครื่องหอม
18 โฉมงำ
สั่นเครือ “ขอ...ขอนายท่านโปรดปลดอาÀรณ์ออกเช่นเดียวกัน จะได้ท�าให้เสร็จๆ
แล้วจากไปโดยเร็วเพื่อรักษาชื่อเสียงของข้า”
“ได้ ได้แน่นอน”
ชายหนุ่มสายตาดียิ่ง สามารถมองเห็นสิ่งของต่างๆ ในความมืดได้ เขา
เห็นนางปลดเสื้อผ้าอย่างสั่นเทา พอคิดว่าอีกประเดี๋ยวจะได้กดคนงามไว้ใต้ร่าง
แล้วเล่นสนุกให้หน�าใจ เขาก็รีบมายืนอยู่ที่ข้างเตียงโดยเร็ว จากนั้นกระชาก
ผ้าปิดหน้า ถอดเสื้อผ้าอาÀรณ์บนร่างกายออก แต่กลับเห็นว่านางยังคงปลด
กระดุมที่คอเสื้ออยู่ “พอได้แล้ว ข้ากระชากเองเร็วกว่า”
ดวงตาของหนีฟางเฟยที่เริ่มชินกับความมืดมิดมองเห็นการเคลื่อนไหว
ของชายหนุ่มเช่นกัน ในขณะที่เขาตัวเปล่าเปลือยพุ่งโถมขึ้นเตียงเข้ามาหานางนั้น
นางก็ปาผงหอมที่ก�าอยู่ในฝ่ามือใส่บนร่างและใบหน้าของเขา “จงโดนพิษตาย
ไปเสีย!”
ชายหนุ่มถูกผงที่ไม่ทราบที่มาที่ไปสาดใส่อย่างไม่ทันตั้งตัว ดวงตาก็
เจ็บแสบขึ้นมาทันใด คิดว่าเป็นผงยาพิษอันใดจริงๆ เขาโหวกเหวกโวยวายอย่าง
แตกตื่นลนลาน “ใครก็ได้ รีบเอาน�้ามา เร็วๆ เข้า!”
ในระหว่างที่เขาตะโกนเรียกคนอย่างตื่นตระหนกเดือดดาลอยู่นั้น
หนีฟางเฟยก็พุ่งข้ามเขาลงจากเตียงไปแล้ว นางสวมรองเท้าผ้าปัก คว้าผ้าคลุม
กันลมสีเงินยวงมาปกปิดร่างกาย จากนั้นใช้วิชาตัวเบาโผนทะยานออกจากหน้าต่าง
ไปอย่างรวดเร็ว
ขณะเดียวกันประตูห้องถูกเปิดออก คนชุดด�าสองคนวิ่งปรี่เข้ามา หนึ่ง
ในนั้นยังถือถังน�้ามาอีกด้วย ส่วนอีกคนก็รีบจุดเทียนอย่างรวดเร็ว เห็นเพียง
เจ้านายของตนเองร่างกายเปล่าเปลือย มือทั้งสองข้างยังคงกุมปิดดวงตาอยู่
ระหว่างที่ทั้งสองก�าลังจะเดินเข้าไปตรวจสอบดูนั้น เสียงตะโกนอย่างโกลาหล
ลนลานก็พลันดังแว่วมาจากด้านนอก...
“ไฟไหม้ ไฟไหม้แล้ว!”
ทั้งสองคนหันหน้ากลับไปมอง แล้วก็เห็นแสงไฟลุกโชนจริงๆ
“ตาข้า เร็วเข้า ตาข้าถูกสตรีสมควรตายผู้นั้นสาดยาพิษใส่!” เสียงร้อง
